Το άρθρο σχετικά με τα ορυχεία σμύριδας στην Σύρο κατάφερε πολλά. Ένα από αυτά να μάθουμε άγνωστες λεπτομέρειες της ιστορίας και να ανοίξει ένας δίαυλος επικοινωνίας και ανταλλαγής ιστορικών πληροφοριών με Ναξιώτες που ως γνωστόν το μετάλλευμα αυτό όπως αναφέρω και στο προηγούμενο άρθρο ήταν σε μεγάλη ποσότητα στο νησί και ένα από τα βασικά προϊόντα του νησιού.
Οι Εργάτες μεταλλωρύχοι μόχθησαν ηρωικά στην εποχή τους και ακόμα μοχθούν για “Την Σκόνη Της Νάξου” όπως διάβασα κάπου ότι την ελεγαν τα παλιά χρονια.
Σήμερα ο Φίλος μου Ιστορικός Ορεινός Αξώτης δημοσιοποίησε ένα εξαιρετικό άρθρο στο Blog του το οποίο μου το έστειλε και στο προηγούμενο άρθρο αλλά και σαν μήνυμα.
Στην Ιστορία του Αμπελά αναφέρει ένα εργοστάσιο επεξεργασίας σμυριδας αλλά δεν αναφέρει καμιά άλλη πληροφορία. Άρα γνωρίζουμε πως από την εποχή που έγραφε ο Αμπελάς την ιστορια του για την Σύρο υπήρχε κάποιο εργοστάσιο.. Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι το ίδιο με αυτό που μιλά το άρθρο του Ορεινός Αξώτης. Αλλά ένα είναι βέβαιο. Ότι με το άρθρο του αυτό έρχεται να μας “δέσει” ακόμα πιο πολύ το άγνωστο παρελθόν μιας εποχής που η Σύρος έχασε δυστυχώς αλλά οι Ναξιώτες το συνέχισαν με Ηρωισμό, Σεβασμό και αγάπη..
Το αναδημοσιεύω και εγώ εδώ ώστε να το δείτε όλοι.
Στην Ερμούπολη της Σύρου στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου 18 – 20 (σημερινή ονομασία) υπήρχε ένα εργοστάσιο που επεξεργαζόταν σμύριδα Νάξου . Η επωνυμία του ήταν Σμυριδουργείο Νάξος , ιδρύθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα με διευθυντή τον Συριανό επιχειρηματία Γεώργιο Βαμβακάρη Επεξεργαζόταν τη ναξιακή σμύριδα και το επεξεργασμένο μετάλλευμα το εξήγαγε στην γαλλική εταιρία επεξεργασίας γυαλιού Saint Gobin Pont a Mousson . Διέκοψε την λειτουργία του τη δεκαετία του 1960 .
Το συγκεκριμένο εργοστάσιο ουσιαστικά θρυμμάτιζε τη σμύριδα σε κόκκους την αποθήκευε και την συσκεύαζε πριν την στείλει στη Γαλλία . Επειδή όμως για να θρυμματιστεί θα χρειαζόταν μεγάλους σπαστήρες ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας όταν ερχόταν στη Νάξο για να αγοράσει σμύριδα προτιμούσε να παίρνει το θραύσμα τους σμυριγλιού , δηλαδή τα χαλίκια , κάτι που δεν ήθελαν άλλες εταιρίες και το κράτος . Για το λόγο αυτό τόσο στη Κόρωνο όσο και στην Απείρανθο καθιερώθηκε εκείνη την εποχή το θραύσμα του σμυριγλιού να λέγεται βαμβακάρι σμυρίγλι , ορολογία που υπήρχε μέχρι πρόσφατα .
Μετά την διακοπή των εργασιών ως εργοστάσιο Σμύριδας ,το κεντρικό τμήμα που φαίνεται στην Φωτογραφία αγοράστηκε από τους αδελφούς ΜΑΟΥΤΣΟΥ ,μετασκευάστηκε και λειτούργησε ως Μηχανουργείο “”ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΕΙΟΝ ΑΦΩΝ ΜΑΟΥΤΣΟΥ” το δεξιό τμήμα αγοράστηκε από τον ”ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΒΕΡΓΟ”και το αριστερό από το ”ΝΕΩΡΙΟ ΣΥΡΟΥ”
Σύντομα θα υπάρξουν νεώτερες εξελίξεις σε έρευνα που κάνουμε με σπάνιες πληροφορίες για το θέμα των Συριανών ορυχείων που η δημοσιοποίηση τους όντως αφύπνισε πολλούς ανθρώπους και άρχισαν να θυμούνται και να μιλούν.. Με σπάνιο φωτογραφικό υλικό επίσης…! Nikolaos Monogyios Δες το αυτό… Νομίζω ότι κάτι θα ξέρεις η θα θυμάται ο πατέρας σου..
Με την ευκαιρία να επαναλάβω πως οι Κυκλαδίτες νησιώτες πάντα ένιωθαν αποκομμένοι και παραμελημένοι από το επίσημο κράτος. Πάντα το κράτος αδιαφορούσε για αυτόν το τεραστίο θησαυρό που ονομάζεται Κυκλαδονήσια..
Οι λόγοι πασιφανείς! Οι κυκλαδες βγαζουν μονο 3 (και αν…) βουλευτες. Τι να κάνουν οι καημένοι μπροστά στους υπολοίπους 297 από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα που αποφασίζουν και διατάζουν προς δικό τους εδαφικό και ανθρώπινο συμφέρον?
Μόνο έτσι ενωμένοι και συνεργαζόμενοι οι Κυκλαδίτικες κάνοντας γνωστή την ιστορια μας από τόπο σε τόπο και από νησί σε νησί και εν τέλη ως μια μεγάλη ενιαία ιστορια θα μπορέσουμε να πετύχουμε όχι την αλλαγή κλίματος (οι τρεις βουλευτές θα μείνουν πάντα τρεις..) άλλα να αφυπνίσουμε την κοινή γνώμη και τους Έλληνες απανταxού του έθνους να φωνάξουν λίγο παραπάνω για αυτά τα όμορφα ηρωικά βράχια που κοσμούν του Αιγαίου και τον πλανήτη μας, που τα θυμούνται μόνο τα καλοκαίρια που έρχονται με την μύτη ψηλά να αλωνίζουν συμπεριφερόμενοι στους ηρωικούς νησιώτες σαν “ιθαγενείς” Για μια ακόμα φορά ευχαριστώ εκ μέρους όλων των Συριανών φίλων μου, Γεια σου Αδελφή μας Ναξο..!
.
ΠΗΓΗ. ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΞΩΤΗΣ email: giorgos.manolas@yahoo.gr
Δημοσιεύτηκε 29 – 1 – 20126
Ετικέτες: ΣΜΥΡΙΔΑ
Γράφει :O δημοσιογράφος και Ιστορικός Παναγιώτης Κουλουμπής
