Απευθυνόμενος στο γυναικείο κοινό ίσως μου λυθούν κάποιες απορίες. Είναι λίγο περίεργο που γράφω ένα τόσο προσωπικό θέμα και κυρίως που απευθύνομαι σε γυναικείο κοινό . Όμως το κάνω γιατί έχω απελπιστεί και με ενδιαφέρει και η γυναικεία άποψη στο πρόβλημα μου .
Με την γυναίκα μου είμαστε μαζί επτά χρόνια . Είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί της . Είναι πολύ ωραία γυναίκα , πολύ δυναμική , έξυπνη και πολύ sexy. Τα πάντα σε υπερθετικό βαθμό.
Ο γάμος μας πάει πολύ καλά . Σε όλα της άψογη . Φροντίζει το παιδί της , το σπίτι μας, εμένα. Εγώ τα δίνω όλα για τη σχέση μου , όλα. Αισθήματα, ρομαντισμό , τα πάντα. Θα μιλούσα για την τέλεια σχέση, εκτός από ένα αγκάθι. Τα τελευταία τρία χρόνια δε θέλει να κάνουμε έρωτα. Και δεν εννοώ προχωρημένα πράγματα , αλλά την πράξη αυτή καθεαυτή. Δεν το αρνείται άμεσα , αλλά βρίσκει ένα σωρό δικαιολογίες . Πότε πονοκέφαλο , πότε καθαρίζει την κουζίνα, πότε την παίρνει ο ύπνος , πότε περιμένει να με πάρει εμένα ο ύπνος…
Τώρα που το ξανά σκέφτομαι, τελευταία, έχει αρχίσει να το αρνείται ευθέως. Και όσο και να προσπαθώ με πλάγια μέσα (ρομαντικά δείπνα, ταξίδια αναψυχής) το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο.. δεν την ενδιαφέρει το σεξ!
Εγώ από την πλευρά μου, νέος άνθρωπος, ούτε σαράντα δεν είμαι , το έχω πολύ ανάγκη . Και δεν είμαι ο άνθρωπος του κεράτου. Δε θέλω να την απατήσω, ούτε να καταφύγω σε αγοραίο έρωτα , ούτε να έχω παράλληλες σχέσεις . Θέλω μόνο τη γυναίκα μου.
Όταν τις ελάχιστες φορές κάνουμε έρωτα, ο έρωτας μαζί της είναι θεϊκός, υπέροχος , αλλά όπως προείπα , το μια στο τόσο δεν μου φτάνει . Με προβληματίζει , αναρωτιέμαι τι να συμβαίνει και πως μπορώ να το αντιμετωπίσω. Εκτός αυτού, η άρνηση με διαλύει ψυχολογικά, έχω νεύρα, μου καταρρέει το ηθικό , νιώθω ανικανοποίητος και κυρίως μη ερωτεύσιμος.
Έχω συζητήσει βέβαια το πρόβλημα και τις ανάγκες μου μαζί της αλλά με βρίσκει υπερβολικό, το πρόβλημα δε, ανύπαρκτο και δευτερεύουσας σημασίας.
Για αυτό λοιπόν, ως έσχατη λύση, επειδή δυσκολεύομαι να το συζητήσω με άτομα του κοντινού μου περιβάλλοντος , για να μην εκτεθούμε παρά έξω, προτίμησα να μιλήσω ανώνυμα σε εσάς και να ακούσω τις απόψεις σας πάνω στο θέμα. Ευχαριστώ εκ των προτέρων…
Πηγή: http://efisecrets.gr/
Μηπως το που τα βρισκεις ολα εσυ ,για εκεινη δεν ειναι?λεω εγω,ετσι?μηπως εχει βαρεθει τα ιδια και τα ιδια και θελει κατι να την εξιταρει ?τσεκαρισε εαν εχει βρει αλλα ενδιαφεροντα,εντωμεταξυ οι γυναικες κοντα στα σαραντα παθαινουν μια ψιλοκαταθλιψη και θελουν λιγο χρονο ,οχι ομως υπο πιεση για να τα βρουν κυριως με τον εαυτο τους,νιωθουν οτι ο χρονος περναει και ισως δεν εχουν κανει καποια πραγματα που πραγματικα θα ηθελαν να κανουν ,ομως δεν μπορουν να το πουν σε καποιον μηπως και παρεξηγηθουν.Εαν υπαρχουν και παιδια τοτε η κατασταση γινεται λιγο πιο πιεστικη και καποιες φορες που εσυ σαν αντρας αυτο το βρισκεις φυσικο ,εκεινη να την κουραζει,να την προβληματιζει και να μην το βρισκει αρκετα ενδιαφερον τη συγκεκριμμενη στιγμη.κανε λιγακι ακομα υπομονη και προσπαθησε να της το ξανασυζυτησεις,αλλα οχι πιεστικα ,με πλαγιο τροπο για να μην φερεις τα αντιθετα αποτελεσματα.αυτη ειναι καθαρα δικη μου γνωμη ,μπορεις ομως να επισκεφτεις και καποιον ειδικο ,καποιον ψυχολογο ισως δεν ειναι κακο και να συζυτησεις το προβλημα σου ή να επισκεφτειτε μαζι, αν θελει εναν οικογενειακο συμβουλο.Ελπιζω να βοηθησα λιγακι!