Ανέβηκα στην Αθήνα έχοντας χρήματα που μάζεψαν οι συνάδελφοί μου για να αγοράσω αναγκαία είδη για τους πρόσφυγες.
Πήγα σε φαρμακείο στους Αμπελόκηπους διστακτική.
Δεν ξέρεις και που θα πέσεις.
Εξηγώ στον φαρμακοποιό και του αναφέρω το ποσό. “Θα τα αγοράσετε τιμή χονδρικής” μου λέει “θα σας δώσω απόδειξη για τους συναδέλφους σας και θα χρεωθω εγώ τον Φ.Π.Α.”
Η κοπέλα αρχίζει να χτυπάει τις τιμές και ο φαρμακοποιός φέρνει συνέχεια υλικά.
Κάποια στιγμή του λέει η υπάλληλος “κ. Σ… το πόσο είναι 50 € παραπάνω χωρίς τον Φ.Π.Α “. “Δεν πειράζει” απαντα “η κυρία θα πληρώσει το καθαρό ποσό χωρίς το ΦΠΑ, αυτό που ανέφερε. Τα υπόλοιπα και ο Φ.Π.Α δικά μου.”
“Να διδάσκετε ήθος και αξίες στα παιδιά ” μου λέει “Τα γράμματα από μόνα τους δε φτάνουν “.
Έφυγα συγκινημένη.
Σαν δάσκαλοι και σαν σχολείο έχουμε υποστηρίξει με το περίσσευμα ή το υστέρημά μας συνανθρώπους μας που είχαν ανάγκη.
Τους κατοίκους της Γιουγκοσλαβιας πόσα χρόνια πριν, τους μαθητές μας και τις οικογένειές τους, το χαμόγελο του παιδιού, τα παιδικά χωριά κ.α. Τις περισσότερες φορές σε συνεργασία με το σύλλογο γονέων, δασκάλων, γυναικών αλλά και άλλους συλλόγους του νησιού .
Κι αυτά τα γράφω όχι για να πω τι κάνουμε, αλλά για όσους ξεσπαθώνουν γιατί εκεί και όχι αλλού και μπορεί να μην έχουν δώσει ούτε του αγγέλου τους νερό .
Ας δώσουν αυτοί αλλού.
Σε έναν αιώνα που επαναλαμβάνει ότι κακό είχε ο προηγούμενος, φάρσα μαζί και δράμα, για μας πλησίον είναι κάθε άνθρωπος που έχει ανάγκη να σταθούμε δίπλα του , όχι ελεήμονες αλλά με αγάπη και αλληλεγγύη.
Πηγή: Palasia Georgiadou
«Να διδάσκετε ήθος και αξίες στα παιδιά » μου λέει «Τα γράμματα από μόνα τους δε φτάνουν «.
Σε έναν αιώνα που επαναλαμβάνει ότι κακό είχε ο προηγούμενος, φάρσα μαζί και δράμα, για μας πλησίον είναι κάθε άνθρωπος που έχει ανάγκη να σταθούμε δίπλα του , όχι ελεήμονες αλλά με αγάπη και αλληλεγγύη.