ΣΥΡΟΣ:Μια καπετάνισσα με λαμπρό μέλλον

Η 18χρονη συριανή Σοφία Εξιλζέ απέσπασε την υποτροφία από την Celestyal Cruises, αφού πρώτευσε βαθμολογικά στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Σύρου (Σχολή πλοιάρχων) και μετά την εξάμηνη θεωρητική της εκπαίδευση είναι έτοιμη πλέον για την πρώτη εξάμηνη πρακτική εκπαίδευση που θα ακολουθήσει.

Σε μια μικρή συνέντευξη στο ΛΟΓΟ, η Σοφία Εξιλζέ αναφέρεται στο όνειρο της ζωής της να ακολουθήσει το ναυτικό επάγγελμα, όνειρο που όχι μόνο μετουσιώνεται σε  πραγματικότητα, αλλά επικουρήθηκε οικονομικά και ηθικά από την υποτροφία την οποία απονέμει σε αριστούχους η εταιρεία κρουαζιέρας Celestyal Cruises.

Γιατί αυτή η επιλογή της, σε ένα επάγγελμα που μέχρι πρότινος ανδροκρατείτο;  «Από την 1^η Λυκείου είχα αυτή την ιδέα, η οποία, όσο περνούσε ο χρόνος, άρχισε να μου αρέσει και να γίνεται επαγγελματικός στόχος ζωής. Έτσι, εγκατέλειψα κάθε άλλη επιλογή που είχα μέχρι τότε, γι’ αυτό άλλωστε δεν έβαλα καμία άλλη στο μηχανογραφικό έντυπο που συμπλήρωσα, ενώ είχα τέτοια δυνατότητα».

Δηλώνει απροκάλυπτα ότι μετά την πρώτη δοκιμασία στα θεωρητικά μαθήματα «δεν μετάνιωσε καθόλου για την επιλογή της» και είναι έτοιμη για την πρώτη πρακτική 6μηνη εξάσκηση πάνω σε πλοίο, θεωρώντας ότι με την εμπειρία αυτή θα έχει ολοκληρώσει τις εντυπώσεις της για το επάγγελμα το οποίο βρίσκεται ακόμη σε πρώτη προτεραιότητα στη ζωή της.

Δεν βρήκε, όμως, δρόμο στρωμένο με τριαντάφυλλα, καθώς πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι ακόμα το επάγγελμα αυτό ανδροκρατείται. Έτσι, όταν ξεκίνησε να βρει εταιρεία η οποία θα δεχόταν να την προσλάβει προκειμένου να προχωρήσει στην πρακτική εξάσκηση, βρέθηκε μπροστά από κλειστές πόρτες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ούτε η άριστη επίδοση στη σχολή ούτε το πάθος της για το επάγγελμα. «Πριν μάθω για την υποτροφία, είχα κάνει αιτήσεις σε πολλές εταιρείες για την πρακτική μου εξάσκηση. Σε κάποιες αισθάνθηκα -από την πρώτη στιγμή- ότι θα πετάξουν την αίτησή μου. Το ένιωθα πως το περιβάλλον δεν με θέλει. Κάποιοι άλλοι με έδιωξαν μόλις χτύπησα την πόρτα. Μου το είπαν ευθέως ότι δεν δέχονται γυναίκες ούτε για δόκιμους, ενώ είχαν δεχτεί άλλα αγόρια που είχαν κάνει αίτηση για τον ίδιο λόγο στην ίδια εταιρεία».

Εύλογη η επόμενη ερώτησή μας: Όλη αυτή η συμπεριφορά δεν την προβλημάτισε σε ό,τι αφορά τις δυσκολίες που  ενδέχεται να συναντήσει στο μέλλον, όταν τελειώσει τη  Σχολή; Απαντά πως όντως είναι ένας σοβαρός προβληματισμός, αλλά πιστεύει ότι δεν θα αποτελέσει ανυπέρβλητο εμπόδιο στη ζωή της. Γνωρίζει ότι οι γυναίκες που σήμερα κατέχουν θέση πλοιάρχου σε ποντοπόρα πλοία είναι ελάχιστες, γι’ αυτό οι περισσότερες στρέφονται σε άλλες δραστηριότητες σε λιμεναρχεία ή σε δημόσιες υπηρεσίες οι οποίες έχουν σχέση με τη ναυτιλία. «Εγώ θέλω να συνεχίσω στο επάγγελμα. Δεν μου αρέσει το γραφείο. Ποτέ δεν το ήθελα», λέει χαρακτηριστικά.

Αυτονόητο ήταν πως, επειδή είναι το μοναδικό μέλος της οικογένειάς της το οποίο στρέφεται σ’ αυτό το επάγγελμα, χωρίς να υπάρχει παρόμοια δραστηριότητα στο γενεαλογικό δέντρο, αρχικά προσπάθησαν να την μεταπείσουν προτάσσοντας και τους κινδύνους που το ακολουθούν. «Δεν μου είπαν ποτέ να μην προχωρήσω, αφού το ήθελα. Είχαν καταλάβει ότι το είχα βάλει σκοπό της ζωής μου και με άφησαν να ακολουθήσω αυτή μου την επιλογή».

Να επισημανθεί ότι ως πρωτοετής στη Σχολή Πλοιάρχων, στην τάξη της φοιτούν άλλες επτά γυναίκες, επί συνόλου 35 φοιτητών/τριών, που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν το επάγγελμα του ναυτικού.

Η Σοφία Εξιλζέ θεωρεί ότι η επιλογή της είναι εκείνη που θα της δώσει  προοπτικές και δυνατότητες να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει μακριά, στο απέραντο γαλάζιο των ωκεανών, να γνωρίσει νέους κόσμους, με τους ορίζοντες να την περιμένουν για να γίνουν μια αγκαλιά για εκείνη και τα όνειρά της.