Υβ Υβ Η κραυγή ενθουσιασμού των Ελλήνων Το Θρυλικό ρυμουλκό Του Νεωρίου και η Άγνωστη Ιστορία του
Σύρος. Ερμούπολη αρχών της δεκαετίας του `70. Οι απίστευτες, μεγαλειώδης, θρυλικές εποχές της Σύρου και του Νεωρίου επί καιρό ιδιοκτησίας Γουλανδρή ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες οραματιστές.
Υβ Υβ Υβ.. Η κραυγή ενθουσιασμού των Ελλήνων που έγινε Ρυμουλκό
Υβ Τριαντάφυλλος Όταν το Νεώριο έκτιζε ένα Ρυμουλκό με το όνομα του και ο Τσαρούχης ζωγράφιζε τον θρύλο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού.
Κατ’ αρχάς, και για τους νεότερους, να πούμε πως ο Ελληνογάλλος Yves Triantafyllos, γνωστότερος ως Υβ Τριαντάφυλλος, υπήρξε ένας από τους καλύτερους στράικερ που πέρασαν ποτέ από τα ελληνικά γήπεδα. Ήταν αυτό που λέμε… παικταράς.
Τον Υβ τον έφερε στον Ολυμπιακό ο Νίκος Γουλανδρής (πρόεδρος του Ολυμπιακού αλλά και Ιδιοκτήτης του Νεωρίου ) για την περίοδο 1971-72, για να παραμείνει τελικά στην ομάδα του Πειραιά μέχρι τη σεζόν 1973-74, παίρνοντας μέρος σε 80 παιγνίδια πρωταθλήματος και σημειώνοντας 58 γκολ . Πολύ καλό ρεκόρ, δε λέω, αλλά όχι κι εκείνο που θα αιτιολογούσε από μόνο του τη λατρεία που θα ξεσπούσε προς το πρόσωπο τού Υβ (και όχι μόνο μεταξύ των φιλάθλων του Ολυμπιακού).
Ο Υβ είχε κάτι τραβηχτικό. Ήταν σύμβολο. Ήταν σταλμένος λες από χέρι θεϊκό. Ήταν ένα είδος «ήρωα» της ποπ κουλτούρας. Ήμασταν πιτσιρίκια και παρότι δεν ήμασταν όλοι «κόκκινοι» με τον Υβ τα χάναμε. Θέλαμε όλοι να του μοιάσουμε. Το ακούρευτο μάγκικο και ροκ σκυλάκι του, οι φαβορίτες του, η ικανότητά του στο σκοράρισμα, ήταν η… ροκ αύρα που εξέπεμπε, έκανε όλη την Ελλάδα της εποχής να κραυγάζει… Υβ… Υβ… Υβ;
Ο Υβ είχε κλείσει σπίτια (αντιπάλων), αλλά και κινηματογράφους, θέατρα, εκκλησίες τα πάντα. Όλα ερήμωναν, αν τύχαινε και τον έδειχνε η τηλεόραση, ή μεταδίδονταν οι αγώνες τού Ολυμπιακού από το ραδιόφωνο (Τετάρτες-Κυριακές). Όλος ο κόσμος μίλαγε για ’κείνον.
Για τα γκολ που σημείωνε σε Ελλάδα και Ευρώπη, για την έφεση που είχε να βρίσκεται κάθε φορά στις σωστές θέσεις στέλνοντας την μπάλα στο πλεκτό. Συνήθως με ξερά, αναπάντεχα σουτ…
Δεν υπήρχε άλλη περίπτωση ποδοσφαιριστή, που μέσα σε τρία χρόνια να έγινε βιβλίο («Η ζωή του Υβ/ Ο Υβ για τον Ολυμπιακό» των Σπύρου Μαρκαντώνη και Θεόδωρου Σαουλίδη), ταινία («Υβ-Υβ» του Κώστα Καραγιάννη), νομίζω και θεατρικό (σίγουρα πάντως τον είχε ανεβάσει ο αείμνηστος Νίκος Σταυρίδης στη σκηνή), με τ’ όνομά του να δίδεται, όπως διαβάζω στο δίκτυο, σε καράβι, ακόμη και σε άλογο του ιπποδρόμου!
Για να μη μιλήσουμε για τα εξώφυλλα στα λαϊκά περιοδικά της εποχής, που ήταν συνεχή.
Ο Υβ ήταν ίνδαλμα. Και καταναλώθηκε σε απίστευτες ποσότητες για τρία ολάκερα χρόνια, χωρίς να καεί στη συνείδηση του κόσμου. Και αυτό κάτι δείχνει.
Ακόμα και τραγούδι έγινε. Η ροκ μπαλάντα του Γιάννη Πετρίτση «Ποδοσφαιρομανία» (1973) που καυτηρίαζε τη λειτουργία των ειδώλων της μπάλας («Υβ Υβ Υβ/ η βλακεία των ανθρώπων/ Υβ Υβ Υβ/ η βλακεία των θνητών/ και ο κάλος του εγκεφάλου/ σε κάνανε θεό/ σε κάνανε βιβλίο/ σε κάναν σινεμά/ για να μείνει αιωνία των ανθρώπων η βλακεία…»). Σκληρό, αντιποδοσφαιρικό τραγούδι, που πέρασε απαρατήρητο στην εποχή του (κοινώς θάφτηκε). Ποιος θα το μετέδιδε; Χαχα Εναντίον του Θεού Υβ; Δεν γίνονταν αυτά!
Ήταν η εποχή της ιδιοκτησίας Γουλανδρή στα Ναυπηγεία μας.
Ο Γιάννης Γουλανδρής δεν ήταν απλά ένας πλούσιος Έλληνας. Ήταν Ένας Αληθινός Έλληνας, Ένας Σπάνιος Ευπατρίδης και ένας Οραματιστής πολύ μπροστά από την εποχή του…… Δεν ξαναυπήρξαν ποτέ τέτοιοι Έλληνες….
Εκείνη την εποχή ήταν στο «τιμόνι» του Νεωρίου. Και είχε κάνει την μικρή αυτή ναυπηγική μονάδα διάσημη σε όλο τον κόσμο. Όλος ο πλανήτης μιλούσε για το Νεώριο και την Σύρο.
Μια εποχή που το Νεώριο είχε απίστευτη δουλειά με τις μεγαλύτερες Ναυτιλιακές εταιρίες του κόσμου να φέρνουν τα βαπόρια τους τυφλά να τα επισκευάζουν στο Νησί μας χρειαζούμενο ένα ακόμα ρυμουλκό να κτίσουν αυτό το Ρυμουλκό και να του δώσουν το όνομα του ζωντανού θρύλου του Ολυμπιακού Υβ Τριαντάφυλλου.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι παράλληλα με την διασημότητα του Νεωρίου παγκοσμίως και η ομάδα του Ολυμπιακού ήταν μια από τις καλύτερες Ευρωπαϊκές ομάδες εκείνης της εποχής. Με απίστευτες νίκες ενάντια σε μεγαθήρια του Ευρωπαϊκού τότε ποδοσφαίρου.
Μετά την ονομασία / Καθέλκυση του Ρυμουλκού έχει ανακοινωθεί ότι ο ίδιος αυτοπροσώπως ο Μέγας Ολυμπιακός η ομάδα του Ολυμπιακού (αν και έλειπαν αρκετά μεγάλα ονόματα που δεν είχαν έρθει) ο οποίοι είχαν ταξιδέψει στην Ερμούπολη θα έπαιζαν φιλικό παιχνίδι στο Νέο Τότε επίσης Γήπεδο της Ερμούπολης δίπλα στο Στρατόπεδο. (αυτό που υπάρχει και σήμερα δηλαδή…) με την ομάδα του ΑΟ ΣΥΡΟΥ που εκείνη την εποχή επίσης γνώριζε μεγάλες δόξες, διακρίσεις και αγάπες από τους Συριανούς και τους Κυκλαδίτες.
Όλη Η Σύρος αλλά και οπαδοί του Ολυμπιακού από τα γύρω νησιά έρχονται να δουν την καθέλκυση του Ρυμουλκού και μετά το φιλικό ΔΩΡΕΑΝ στο Γήπεδο.
Όλος ο κόσμος από την περιοχή του Ναυπηγείου μεταφέρεται στο γήπεδο. Χιλιάδες κόσμος. Ένα χαρούμενο εκστασιασμένο κόκκινο πλήθος. Απίστευτη αίσθηση για ένα μικρό παιδάκι όπως ήμουν εγώ τότε. Ο πατέρας μου με κρατούσε σφιχτά από το χέρι για να μην με παρασύρει το πλήθος που μετακινούταν σαν ορμητικό ποτάμι.
Εκείνη την εποχή στον ΑΟ ΣΥΡΟΥ έπαιζαν πολλοί που ήταν και εργαζόμενοι στο Ναυπηγείο. Μεγάλοι παίχτες όχι παιδάκια.. Κανονικοί ποδοσφαιριστές που από την Γιάρδα πήγαιναν στην προπόνηση και από την Δουλειά σε κανονικούς Αγώνες.
Έτσι η ομάδα του ΑΟ ΣΥΡΟΥ ηταν βασικά η ομάδα του Ναυπηγείου. Στις εφημερίδες της εποχής είχε γραφτεί ότι ο Ολυμπιακός είχε παίξει με τα Ναυπηγεία. Στην πραγματικότητα είχε παίξει με τον ΑΟΣ αλλά επειδή το ρυμουλκό ήταν του ναυπηγείου τα είχαν μπερδέψει λιγάκι. Ποιος νοιαζόταν όμως; Ούτε FB υπήρχε να τα διορθώσει.. Είχε νικήσει μάλιστα ο Ολυμπιακός 2 -1. Με ανατροπή. Αν θυμάμαι καλά είχε προηγηθεί ο ΑΟΣ και είχε καεί το γήπεδο.. Μεσημέρι είχε γίνει ο αγώνας. Προς απόγευμα. Είχα πάει με τον πατέρα μου.. Παιδάκι ήμουν τότε.,. Πολύ μικρός. Αυτό που θυμάμαι ήταν ότι τα αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα από το γήπεδο ως την ΣΕΚΑ και από το Γήπεδο ως το Ηρώων Δεξιά και Αριστερά. Και κόσμος… Χιλιάδες κόσμος που παραμιλούσε.
Για την Ιστορία Το Νεώριο είχε κτίσει άλλο ένα Ρυμουλκό, το Θρυλικό Ολυμπιακός που κυκλοφορούσε ως πρόσφατα.
Το 1973, όταν ο Υβ βρισκόταν στις μεγάλες δόξες του, ο Νίκος Γουλανδρής (ο εφοπλιστής πρόεδρος του Ολυμπιακού) ζητάει από τον Πειραιώτη Γιάννη Τσαρούχη να ζωγραφίσει τον ελληνογάλλο γκολτζή.
Το 1973 ο Γιάννης Τσαρούχης ζωγραφίζει τον Υβ Τριαντάφυλλο, τον θρυλικό κανονιέρη του Ολυμπιακού. Πρόκειται για έναν πίνακα που απεικονίζει την πράα σιγουριά και αποφασιστικότητα του παίκτη. Ή όπως έγραφε και ο Ηλίας Πετρόπουλος… «οι άνθρωποι του Τσαρούχη, μόνοι ή παρέες, άρρενες κατά το πολύ, με στολή οι περισσότεροι, σε στάσεις παροδικές τυχαίες αιώνιες, ίστανται ηρέμως…
Πηγές: Φωτογραφικό Αρχείο Μάρκου Βουτσίνου Προέδρου του Εργατικού Κέντρου και παλιό καλό Συνάδελφο και φίλο στο Νεώριο. Lifo.gr
Επίσης ένα μεγάλο Ευχαριστώ στον πολύ κάλο μου φίλο Φωτογράφο Βαγγέλη Παραμάνη για την σημαντική βοήθεια του στην φωτογράφηση και ψηφιοποίηση των σημαντικών αυτών σπανίων φωτογραφιών. Πιστέψτε με δεν είναι εύκολη δουλειά αυτή. Χωρίς αυτόν , την καλοσύνη και την υπομονή του αλλά και το «εύστοχο φωτογραφικό του μάτι» πολλά ιστορικά αρχεία θα είχαν χαθεί.
Γράφει : O δημοσιογράφος και Ιστορικός Παναγιώτης Κουλουμπής
