Το ξέρω, οι συνεχείς καυγάδες κουράζουν και η ρουτίνα επίσης και συνέχεια περνά από το μυαλό όλων μας σαν σωτηρία … διαζύγιοοοο. Αμ, έλα που δεν είναι σωτηρία αλλά καταδίκη και ειδικά όταν δεν είναι επιλογή σου. Πόσο μάλλον, αν ακόμη αγαπάς και είσαι ερωτευμένος με τη γυναίκα που γνώρισες πριν 10 χρόνια, μοιράστηκες μαζί της τα πάντα και έκανες και ένα παιδί.
Και έρχεται η στιγμή να σου πει ότι πρέπει να χωρίσουμε, για καλό δικό μας και του παιδιού. Ξαφνικά χάνεις τα πάντα σύζυγο, φίλο,σύντροφο και παιδί και μένεις μόνος να γυρίζεις πίσω στο πατρικό σου σπίτι και να κοιμάσαι στο παιδικό σου δωμάτιο μέχρι να ξαναστήσεις τη ζωή σου. Τι και αν την παρακάλεσα εκατό φορές…Τίποτα… Προτίμησε να ακούσει τη μάνα της και να διαλύσει το σπίτι μας.
Αχ, Θεέ μου μακάρι να ήταν όλα όνειρο. Δεν μπορώ να το χωνέψω ότι μια μάνα χωρίζει το παιδί της από τον άντρα της, με ένα παιδί 2 χρονών μόνο και μόνο επειδή λέει ότι δεν τη σέβομαι, που όντως ισχύει, αλλά σε τίποτα άλλο δεν μπορώ να κατηγορηθώ.Και τώρα, πρέπει να είμαι δυνατός και βράχος, αλλά πώς;
Κάθε φορά που παίρνω τον μικρό, μου έρχεται να πέσω κάτω αλλά δεν μπορώ να το δείξω και γελάω και χαίρομαι και παίζω, αλλά μέσα μου πεθαίνω και κλαίω βουβά. Γιατί,γιατί λέω Θεέ μου, δεν της έκανα κάτι εγώ. Και όλοι μου λένε μην στεναχωριέσαι δεν φταις εσύ, έκανες τα πάντα μια ζωή και ήσουν κύριος, η μάνα της φταίει που την καταστρέφει και αυτή δεν το βλέπει. Μα πως δεν το βλέπει και όλοι οι άλλοι το βλέπουν,πως γίνεται ρε γαμώτο μου, θα τρελαθώ. Και κάποιοι άλλοι λένε, νέος είσαι θα φτιάξεις τη ζωή σου ξανά, αλλά εγώ όμως δεν θέλω.
Εγώ παντρεύτηκα τη γυναίκα που αγάπησα και έκανα ένα παιδί και αυτή με εκδικείται με το χειρότερο και δυνατότερο τρόπο, επειδή δεν ήθελα η μάνα της να μας ορίζει τη ζωή και την ευτυχία;
Νίκος
Απαντάει η Ψυχολόγος, MSc-Υποψήφια Δρ. του ΑΠΘ κυρία Στέλλα Καραπά
Αγαπητέ Νίκο,
Όντως το διαζύγιο είναι μία επώδυνη και ψυχοφθόρα διαδικασία καθώς συνοδεύεται από μία σειρά από ριζικές αλλαγές για τη ζωή όλων. Μάλιστα, είναι ακόμη πιο δύσκολη εμπειρία για εκείνον ο οποίος δεν έχει πάρει την απόφαση, ούτε τη συμμερίζεται αλλά πρέπει να τη δεχθεί. Πρέπει να θυμόμαστε ότι πάντα για να φτάσουμε σε συγκρούσεις αλλά και στην διάλυση ενός γάμου, μερίδιο έχουν και τα δύο μέρη, άλλος μικρότερο άλλος μεγαλύτερο. Ακόμη και η εμπλοκή άλλων προσώπων στο γάμο μας είναι δική μας αμέλεια ή αδυναμία να θέσουμε τα όριά μας και να προστατέψουμε τη σχέση και την οικογένειά μας.
Εφόσον τα προβλήματά σας ήταν οι συγκρούσεις στην καθημερινότητα, πιθανόν να είχατε ουσιαστικά ζητήματα επικοινωνίας αλλά και διαχείρισης των κρίσεων, οι οποίες είναι λογικό, φυσιολογικό και αναμενόμενο να υπάρχουν σε μία σχέση. Το θέμα είναι να χρησιμοποιούμε αυτές τις κρίσεις ως ευκαιρίες για τη βελτίωση μίας σχέσης, για να την αναπλαισιώσουμε και να την προσαρμόσουμε στις αλλαγές που συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας. Πολλές φορές βέβαια, οι υποσχέσεις μας για αλλαγή μένουν υποσχέσεις και δεν προχωρούμε σε ουσιαστικές πράξεις, όπως για παράδειγμα την αίτηση συμβουλευτικής για ζευγάρια. Εγώ πάντα συμβουλεύω τα ζευγάρια, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν παιδιά και εάν δε συντρέχουν εξαιρετικά προβλήματα, να δουλέψουν για να σώσουν το γάμο τους. Αυτό φυσικά πρέπει να είναι συνειδητή επιθυμία και επιλογή και των δύο. Εάν λοιπόν έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρια και η σύζυγός σου δεν αποδέχεται μία τέτοια προσπάθεια, τότε πρέπει να αποδεχθείς την απόφασή της.
Εάν λοιπόν το διαζύγιο είναι η τελική κατάληξη της σχέσης σας, πρέπει να το διαχειριστείτε σωστά. Άλλωστε το διαζύγιο θα σας χωρίσει ως συζύγους και όχι εσένα από το παιδί, εφόσον φροντίσετε να κυλήσουν όλα όσο το δυνατόν πιο ομαλά. Προτιμήστε ένα συναινετικό διαζύγιο και ως ώριμοι και υπεύθυνοι ενήλικες αποφασίστε από κοινού για τις λεπτομέρειες και ιδιαίτερα για τη ρύθμιση της επικοινωνίας σου με το παιδί. Εφόσον λοιπόν το κυρίαρχο πρόβλημα ήταν οι συγκρούσεις, φροντίστε με την επιλογή του διαζυγίου να μην διαιωνίσετε την ίδια κατάσταση και να μην εγκαθιδρύσετε αυτό το κλίμα και στη μελλοντική ζωή σας.
Το παιδί σας είναι σε μία πολύ μικρή και ευαίσθητη ηλικία και πρέπει από κοινού να προσπαθήσετε ώστε να μη στερηθεί κανέναν από τους δύο και να έχει μία ήρεμη και ισορροπημένη καθημερινότητα. Τα όρια και σε αυτή τη νέα κατάσταση πρέπει να μπουν και πάλι από εσάς τους ίδιους για τον βαθμό και τον τρόπο με τον οποίο τρίτα άτομα εμπλέκονται.
Όσον αφορά τις συμβουλές των άλλων για εσένα, κατανοώ τις καλές προθέσεις τους αλλά όντως είναι πολύ νωρίς για εσένα να σκέφτεσαι μία νέα σχέση στη ζωή σου, από τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει νοηματοδοτήσει και επεξεργαστεί το γάμο σου και πολλά ζητήματα γύρω από αυτόν και το επερχόμενο διαζύγιο. Η εμπειρία του διαζυγίου μοιράζεται αρκετά από τα στοιχεία και τα στάδια μιας διαδικασίας πένθους, στην οποία βρίσκεσαι τώρα.
Είναι καλό λοιπόν να δουλέψεις με τον εαυτό σου για να αποδεχθείς και να επεξεργαστείς νοηματικά και συναισθηματικά τη νέα κατάσταση, το πώς φτάσατε σε αυτήν, το ρόλο που είχες εσύ και ποια σημεία πρέπει να βελτιώσεις για τη μελλοντική ζωή σου και τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Όταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία τότε μόνο θα είσαι έτοιμος να δεις το μέλλον σου διαφορετικά, κάτι το οποίο είναι μακριά ακόμη από το παρόν.
Με εκτίμηση,
Στέλλα Καραπά
Ψυχολόγος, MSc-Υποψήφια Δρ. του ΑΠΘ
Εξειδικευμένη στην Εφαρμοσμένη Εγκληματολογική και Δικαστική Ψυχολογία
Μητροπόλεως 26, Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνο: 2313 006461
Κινητό: 6948 303940
Web: www.stellakarapa.gr
Email: stellakarapa@gmail.com
Facebook: Στέλλα Καραπά-Ψυχολόγος
Πηγή:http://singleparent
