Το πρώτο και μεγαλύτερο ΛΑΧΕΙΟ της ζωής μου ήταν στα 15 μου όταν γνώρισα τον άντρα μου.
Ήρθαν δυο παιδιά και……. χρόνια αργότερα άλλα δυο, τους συντρόφους τους.
Στα 23 μου ήρθαν τα πρώτα χαστούκια……. δύσκολα πολύ δύσκολα και…. μεταξύ ζωής και θανάτου.
Έφυγα από τον τόπο μου και πήγα μακρινό ταξίδι χωρίς επιστροφή, όπως έλεγαν τότε οι γιατροί, για μένα.
Δυστυχώς ο άντρας μου σε κάποιον ωκεανό, λόγω της δουλειά του, δεν μπορούσε να μ’ακολουθήσει.
Καλή μου τύχη η Ελληνική παροικία εκεί, που με στήριξε.
Χρωστάω ευγνωμοσύνη σε πολλούς ξένους ανθρώπους.
Γύρισα πίσω νικήτρια
Από εκεί και πέρα η ζωή μου καλή, ευτυχισμένη με τα παιδιά και τον άντρα μου.
Το μόνο αγκάθι στη ζωή μου ήταν οι αναγκαστικές απουσίες του, λόγω της δουλειάς του,
Ζωή καλή………..δημιουργήσαμε πολλά πράγματα μαζί.
Εγώ όλα αυτά τα χρόνια με τακτική ιατρική παρακολούθηση.
Η σχέση μου με τον άντρα μου το λαχείο της ζωής μου, όπως λέω καμιά φορά ,δυνατή και μέσα από τις δυσκολίες δυνάμωνε περισσότερο.
Πάντα κοιτούσα τη θετική πλευρά της ζωής, ποτέ το ποτήρι για μένα δεν ήταν μισοάδειο. ΠΑΝΤΑ ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ.
Το μεγάλο χαστούκι ήρθε στα 47 μου.
Σε ιατρική επίσκεψη πρόληψης…………βγήκε άσκημη διάγνωση.
Ήταν καλοκαίρι και αντί για διακοπές εγώ κατέληξα κάθε βδομάδα για ακτινοβολίες.
Ακτινοβολίες, σπίτι, νοικοκυριό, συλλογικές κοινωνικές δραστηριότητες, ακτινοβολίες,σπίτι και πάλι τα ίδια. Βδομάδες ολόκληρες .
Το χαμόγελο στα χείλη μου μόνιμο.
Ποτέ δεν είπα τελείωσα.
Για δεύτερη φορά , μετά τα 23 μου η διάγνωση ήταν τελεσίδικη 6 μήνες ζωής.
Είχα πει στο γιατρό “τι προλαβαίνω να κάνω σ έξι μήνες;”
Και μου απάντησε “Να κοιτάξεις τον εαυτό σου και να περάσεις όσο γίνεται καλύτερα”.
Τα παιδιά δεν ήξεραν τίποτα.
Εγώ και ο άντρας μου μόνοι μας.
Δεν ξεχνώ τα λόγια του:
“Εγώ καπετάνιος στο καράβι και εσύ καπετάνισσα στη στεριά και ΝΙΚΗΤΡΙΑ, γιατί δουλειά του καπετάνιου είναι ν αντέχει τις φουρτούνες και να λύνει όλα τα προβλήματα του πλοίου, οπότε δεν έχεις το δικαίωμα να καταθέσεις τα όπλα και να μην βγεις πιο δυνατή και από τούτη τη μάχη”.
Οι δυο μας, εγώ και εκείνος…………. και βγήκα ΝΙΚΗΤΡΙΑ.
Με το κοντό μου μαλλί και το μεγάλο χαμόγελο μου.
Οι έξι μήνες ζωής……….. έχουν περάσει πριν εφτά χρόνια.
Ήμουν τυχερή, η ζωή απλόχερα μου έδωσε πολλά και εγώ μ ανοιχτή καρδιά τα ανταποδίδω.
Με πράξεις μέσα από δραστηριότητες……….παντού……….χωρίς κόπο , στον πόνο και στις δυσκολίες του άλλου, με πίστη και ελπίδα.
Πρέπει να μάθουμε στη ζωή μας όταν πέφτουμε να ξέρουμε να σηκωνόμαστε, να γινόμαστε πιο δυνατοί.
Να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι .
Τρία Λαχεία στη ζωή μου.
Ο άντρας μου το μεγαλύτερο, η οικογένεια μας, οι φίλοι μας.
Και οι δυο φορές που μ’ επέστρεψε πίσω ο Άγιος Πέτρος.
Εγώ ο άντρας μου, τα παιδιά μας με τους συντρόφους τους. η οικογένεια μας ,οι φίλοι μας.
Είμαι τυχερή στη ζωή μου.
Μαρία
http://www.alithinesgynaikes.gr
Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς! Άφησε το σχόλιο σου, στείλε μας e-mail με την ιστορία σου στοalithinesgynaikes@gmail.com ή βρες μας, στη σελίδα μας στο facebook Αληθινές Γυναίκες
To alithinesgynaikes εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική.
Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.
Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ.
