Μα τι γράφετε?
Είναι σοβαρά πράγματα ,παιδιαρίσματα στα 55 ή και στα 60;
Έρωτες, πείσματα,δάκρυα και πόνος;
Και όμως είναι και δυνατόν και σύνηθες φαινόμενο.
Το έχω νιώσει ,το βλέπω και στους γύρω μου.
Μπορεί το σώμα ,το πρόσωπο να φθείρεται και να αλλάζει ,το μυαλό όμως τι σχέση έχει με τη φθορά;
Kαι μην μας πείτε τώρα για Νόσο Αλτσχάιμερ,αυτά είναι γι άλλους τους πιο μεγάλους.
Εδώ μιλάμε για έρωτα ,αν είστε μικρά παιδιά ,πείτε τον γεροντοέρωτα…
Δυστυχώς ,το πάθος είναι ίδιο στην κάρδια και στη ψυχή είτε είσαι 20 είτε 40, είτε 50 και 60.
Εξάλλου όλα είναι θέμα μυαλού.
Ερωτευόμαστε με το μυαλό μας ,με τα εγκεφαλικά μας κύτταρα οπότε;
Τα ίδια σκιρτήματα ίδια λάθη , τα ίδια πάθη
Και δεν μιλάμε για να συγκρίνουμε τις ηλικίες….δεν μας αφορά κάτι τέτοιο, απλά σας λέμε ότι υπάρχει ο εφηβικός έρωτας των 55 που σε κάνει και κλαις ,σε στεναχωρεί σε αρρωσταίνει, σου καίει την καρδιά με τα ανώριμα φερσίματα του 55 και βαλε, έτερου ήμισυ.
Και εννοείται ότι όλο αυτό το ανέχεσαι για λίγο.
Γιατί καλός ο έρωτας ,καλό το φτερούγισμα στα φυλλοκάρδια μας…αλλά αν η κατάσταση συνεχίζεται για πολύ καιρό, αν συζητάτε χωρίς να βρεθεί λύση, αν επαναλαμβάνονται συνέχεια τα ίδια…τότε δεν είναι έρωτας και χρήζει ιατρικής παρακολούθησης το φαινόμενο.
Κάποτε κάποιος φίλος πολύ μπερμπάντης ,με πολλές σχέσεις και έρωτες μου είχε πει: ¨Ωραίος ο πόνος της αγάπης”
Τότε τον κοίταζα με απορία.Tώρα τον καταλαβαίνω.
¨Ωραίος ο πόνος της αγάπης “ σε κρατά ζωντανό,τρέχει το αίμα στις φλέβες….αλλά υπάρχει και η ζωή που είναι μια και μοναδική και μας αξίζει να τη ζούμε καλά.
Όπως στα 20,στα 30 έτσι και στην εφηβεία της μέσης ηλικίας ο έρωτας κάποια στιγμή πρέπει να έχει και αγάπη, πολύ περισσότερο αν ξέρεις τι ζητάς και τι θέλεις δίπλα σου.
Αν και σ αυτήν την ηλικία ,δεν ξέρεις τι χρειάζεσαι για να είσαι ευτυχισμένος , αν δεν μπορείς ,αν δε θέλεις ,αν δεν νιώθεις ……. το ταίρι σου κρατά την εμπειρία και παει παρακάτω.
Εξάλλου η ζωή τελειώνει μόνο όταν το θέλουμε εμείς οι ίδιοι…….
Φλώρα
ΥΓ. Στη φωτό του άρθρου η κΚυρία Αλεξάνδρα Παλαιολόγου ,ηθοποιός.
