“Το ´88 γεννήθηκε ο μονάκριβος μου, το ´93 πηγα στο ΜEGA.Εδωσα στον εαυτό μου την υπόσχεση να μην ντραπεί ποτέ για την δουλειά της μάνας του! Την τήρησα στο ακέραιο 19 ολόκληρα χρόνια, ώσπου συνταξιοδοτήθηκα. Οι λίγοι που θα είχαν λόγους,δεν ντράπηκαν ούτε και θα ντραπούν ποτε!

Μην μπερδεύετε την συντριπτική πλειονότητα των μαχητών της δημοσιογραφίας, που κατέστησαν το κανάλι συνώνυμο της εγκυροτητας, με τους ελάχιστους αλλα εμβληματικούς σχολιαστές, που σήκωσαν το δάχτυλο στους τυραννισμένος πολίτες αυτής της έρμης χώρας!

Η ντροπή για το μαύρο στο Mega ανήκει στους μετόχους του, που το εγκατέλειψαν σα στημένη λεμονόκουπα και δεν ήρθαν σε συμφωνία με τις τράπεζες, ώστε να καταθέσουν αίτηση αδειοδότησης!

Η ντροπή για την απλήρωτη εργασία των εργαζομένων ανήκει όχι μονο στους ζαμπλουτους μετόχους, αλλα και στην κυβέρνηση.

Που δεν βρήκε τον τροπο να υποχρεώσει νομικά της τράπεζες να διαθέσουν το απαιτούμενο πόσο από όσα συγκεντρώθηκαν από διαφημίσεις στους κατασχεμενους λογαριασμούς του καναλιού!
Βλέπω τους Απαράδεκτους και τρέχουν ποτάμι τα μάτια μου.

Μου λένε να την κλείσω να μη δω την στιγμή που θα πέσει το μαύρο, μην μαυρίσει η ψυχή μου. Ευτυχώς έχω Νόβα κι ετσι δεν το κατάλαβα..ακομα εκπέμπει..

Ξέρετε κατι; Πιστεύω οτι το σημα του mega θα το ξαναδούμε, όπως και τις απίθανες σειρές του που άφησαν εποχή, αφού όταν οι τράπεζες τις βγάλουν στο παζάρι κάποιοι άλλοι ζάμπλουτοι θα τις αγοράσουν!

Αυτό που δεν θα ξαναδούμε ειναι εκείνο το έγκυρο mega, που ζήσαμε και μας διαμόρφωσε..

Εύχομαι στους αδελφους μου δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικό προσωπικό του καναλιού, να βρουν την επαγγελματική στέγη που τους αξίζει και την δύναμη να παλέψουν για να πάρουν πίσω όσα δικαιούνται! Αρκεί να μπορώ να στέκομαι στα πόδια μου και θα ειμαι δίπλα τους!

Να λες ουρανός.κι ας μην ειναι, λέει ο ποιητής. Αισιοδοξία λοιπόν, φίλοι μου…