Από τον Ιανουάριο του 1953 έως τον Ιανουάριο του 2020, πέρασαν 67 χρόνια και αλλαγή ενός αιώνα. Από την Ελένη Σκούρα, την πρώτη Ελληνίδα βουλευτή ως την Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου, πρώτη γυναίκα πρόεδρο του ΣτΕ, πρώτη υποψήφια πρόεδρο της Δημοκρατίας, με πολύ αργό βηματισμό αλλάζουν τα στερεότυπα της χώρας μας.
Η Ισότητα των φύλων και η επιλογή βάσει των προσόντων και των ικανοτήτων αλλάζει με πολύ αργό ρυθμό. Η επιλογή μια γυναίκας σαν υποψήφια Πρόεδρο της Δημοκρατίας στον 21ο αιώνα δεν θα έπρεπε να είναι καν θέμα σχολιασμού σαν κάτι το ιδιαίτερο. Δεν θα έπρεπε να συζητάμε το αυτονόητο. Αυτό που συμβαίνει σ’ όλες τις αναπτυγμένες χώρες, σήμερα φτάσαμε να το θεωρούμε κατάκτηση του γυναικείου φύλου.
Η κα Σακελλαρόπουλου δεν διεκδίκησε σαν την εμβληματική Καλλιρρόη Παρέν, αλλά προτάθηκε από μια πολιτική παράταξη. Είναι επιστήμονας με ικανότητες που αξιολογήθηκαν. Μπορεί μόλις το 1975 στο μεταπολιτευτικό Σύνταγμα να ορίστηκε ότι «οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι», έχοντας ίσα πολιτικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, μπορεί δεκαετίες ολόκληρες κοινωνικών αγώνων των γυναικείων κινημάτων να χρειάστηκαν για να αποκτήσει η Ελληνίδα την ίδια συνταγματική θέση με τον Έλληνα, αλλά πέρασαν πάρα πολλά χρόνια που ο Νο1 λόγος κατά της γυναικείας ψήφου ήταν η έμμηνος ρύση και η ψήφος κατά της διάρκεια της να κρινόταν «επικίνδυνη και αποκρουστέα».
Στην αρχή της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, η Ελλάδα θα έχει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μία αξιόλογη γυναίκα, η χώρα μας αρχίζει και αλλάζει, μακριά από στερεότυπα. Η χώρα μας και ο λαός μας κοιτάζει μπροστά χωρίς παρωπίδες. Κοιτάμε μπροστά στο μέλλον.
Πίσω γυρνάμε σκεπτόμενοι κάποιες που αγωνίστηκαν πριν 86 χρόνια για το αυτονόητο, στην Καλλιρρόη Παρέν και το σύνθημα που πρωτοέγραψε στην «Εφημερίδα των Κυριών» ήδη από το 1887…«ψήφος στη γυναίκα».
Στο πρόσωπο της κας Σακελλαροπούλου σκέπτομαι εκείνη και τους αγώνες της σ’ ένα δύσκολο περιβάλλον, για το αυτονόητο. Καλορίζικη να είναι η μελλοντική Κυρία Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αγγελική Πρίντεζη
