Μεγάλη Πέμπτη είναι αφιερωμένη στον Μυστικό Δείπνο, στην προσευχή στη Γεσθημανή, στην προδοσία του Ιούδα, στη σύλληψη του Ιησού, στην ανάκριση , στην Άρνηση του Πέτρου και στην καταδίκη του Χριστού από τον Καϊάφα.
Έζησε λοιπόν ο Χριστός τον αποχωρισμό, την προδοσία, την άρνηση, την καταδίκη αλλά και την ανθρώπινη του φύση.
Λύγισε μπροστά στο πεπρωμένο του και την αναμονή του θανάτου, στην προσευχή, στο τρικόρυφο όρος των ελαιών ζητάει από τους μαθητές του
“…Περίλυπος είναι η ψυχή μου έως θανάτου· μείνατε εδώ και αγρυπνείτε μετ’ εμού. Και προχωρήσας ολίγον έπεσεν επί πρόσωπον αυτού, προσσευχόμενος και λέγων· Πάτερ μου, εάν ήναι δυνατόν, αςπαρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχί ως εγώ θέλω, αλλ’ ως σύ…
Ο υιός του Θεού, δεν αντέχει τη μοίρα του και με το πρόσωπο του πάνω στο χώμα και γεμάτο ιδρώτα και αίμα παρακαλάει
«παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο…»
Δεν ξέρω αν είναι ασέβεια, αλλά σκέφτομαι την φράση του Δημήτρη όταν πριν ένα χρόνο, για τρίτη φορά του ανακοίνωσε ο γιατρός του «καρκίνος»
-Όχι πάλι, γιατί ξανά σε μένα όχι Θεέ μου τώρα.
Δεν ξέρω αλλά σήμερα μου μοιάζει σαν
«παρέλθη απ’ εμού το ποτήριον τούτο…»
Τα ηχεία για λίγο σιωπούν και στην συνέχεια ακούμε τον ιερέα με τρεμάμενη φωνή :
«Σήμερον κρεμᾶταιἐπὶξύλουὁἐνὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας. Στέφανονἐξἀκανθῶν περιτίθεταιὁτῶνἀγγέλων Βασιλεύς. Ψευδῆπορφύραν περιβάλλεταιὁπεριβάλλων τὸν οὐρανὸνἐν Νεφέλαις.Ῥάπισμα κατεδέξατοὁἐνἸορδάνῃἐλευθερώσας τὸνἈδάμ.Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας. Λόγχῃἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου. Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ. Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν».
Ασυνείδητα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου , τα σκουπίζω γρήγορα δεν θέλω να με δει ο Δημήτρης να κλαίω .
Πίστη Κρυσταλλίδου
Πηγή:http://wincancer.gr/
