Να μοιραστώ και εγώ το δικό μου ταξίδι που ξεκίνησε στις 14 φεβρουαριου του 2015 με ένα πυρετό μια εβδομάδας.
Δεν πήγα στο γιατρό είπα θα περάσει … έφτασα στο νοσοκομείο με 39 πυρετό, να μην μπορώ να περπατήσω καθόλου και εκεί οι γιατροί αφού μου έκαναν ότι εξετάσεις υπάρχουν διαγνωστηκα με οξεία λευχαιμία !!! 27 ημέρες να νοσηλευομαι και να παίρνω το σχημα μέρα νύχτα.
Δεν το έβαλα κάτω.
Είχα και ένα παιδί 7 χρονων να με περιμένει.
Ο καιρός περνούσε και στον χρόνο απάνω ήρθε η υποτροπή. Οι τελευταίες εξετάσεις δείχνουν τον μυελό στα μαύρα του τα χάλια και πρέπει να μπω για μεταμόσχευση μυελού τον οστών.
38 χρονων ήμουν τότε.
Ευτυχώς στην παγκόσμια δεξαμενή βρέθηκε συμβατός δότης γιατί από την οικογένεια μου δεν ήμουν με κανέναν συμβατή. Ξεκινάω λοιπόν το ωραίο ταξίδι στο νοσοκομείο Παπανικολάου
Στην Στοργή ήμουν εντελώς στα χαμένα δεν σκεφτόμουν τι θα περάσω, πως θα γίνει, δεν με ενδιέφερε, ήθελα απλά να γίνω καλά.
Τον οκτωβριου του 2016 μπήκα στην στοργή για να με ετοιμάσουν να πάρω το μόσχευμα. Δύσκολα… σε ένα δωμάτιο με κλειστά παράθυρα και πόρτες και οι μόνοι που μπαίνανε ήταν οι γιατροί, οι νοσοκόμες και μια φορά την εβδομάδα ο αδερφός μου μόνο για να μου πάρει τα ρούχα για πλύσιμο.
Το μόσχευμα ήρθε από την Γερμανία και πήγαν όλα καλά.
Έκατσα 20 μέρες. Όλα μετά πήραν το δρόμο τους.
Επίσκεψη στο νοσοκομείο μία φορά την εβδομάδα για εξετάσεις, μυελογραμμα, 22 χάπια την ημέρα, χάσιμο κιλών, μεσα σε ένα μήνα 20 κιλά.
Τα μαλλιά ήταν η τρίτη φορά που τα έχανα δεν με πειραζε όμως, τόσο τρίχες λεω θα ξαναβγουν.
Πολύ κορτιζόνη και δεν είχα δύναμη ούτε να περπατήσω, ούτε σκαλιά να ανέβω.
Ένιωθα κουρασμένη πολύ.
Στους 6 μήνες ήμουν καλύτερα, μπορούσα να περπατήσω 3 με 4 χιλιόμετρα την ημέρα, να ανεβαίνω σκαλιά με ευκολία και όλα καλά.
Σήμερα έχουν περάσει 6 χρόνια είμαι εδώ, είμαι καλά!
Ευχαριστώ τον δότη μου πάνω από όλα, που μου έσωσε την ζωή!
Δεν τον έχω γνωρίσει.
Ευχαριστώ τους γιατρούς μου, ευχαριστώ την οικογενεια μου και θέλω να στείλω ένα μήνυμα σε όλους όσους παλεύουν με τον καρκίνο: να έχουν πάνω από όλα καλή ψυχολογία να το αντιμετωπίζουν με χαμόγελο και ολααα μα ολαα θα πάνε καλά!!!
Σας ευχαριστώ για το βήμα που δώσατε να σας γράψω την δική μου ιστορία της υγείας μου και να πούμε σε όλους εκεί έξω
ΓΙΝΕ ΑΙΜΟΔΟΤΗΣ!!
ΓΙΝΕ ΔΟΤΗΣ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ!!!
Από : Ritsa Pourpouri
