Έχω πίστη στο θεό, πιστεύω πως είμαι ευλογημένη.
Ζω ευτυχισμένη με τον άντρα μου και την οικογένεια μου.
Είμαι άνθρωπος ανοιχτός, δοτικός, δραστήριος, εργατικός.
Πάω κυνήγι, ψάρεμα, κάνω καταδύσεις, ψαροτούφεκο.
Πλέκω βελονάκι, μαγειρεύω. Θέλω να είμαι καλή νοικοκυρά.
Κάνω αυτά που ήθελα πάντα, αυτά που ονειρευόμουν από την παιδική μου ηλικία.
Ήθελα να είμαι δραστήρια και επιτυχημένη με ότι ασχολιόμουν…
ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ.
Πριν χρόνια, στη θάλασσα ψαρεύοντας, ήρθε να με συναντήσει ένα οξύ έμφραγμα.
Στο στάδιο φεύγεις ή δεν φεύγεις… μετά από 6 μέρες στην εντατική… τελικά, έμεινα.
Φάρμακα, στήριξη, συχνή παρακολούθηση… αλλά οι δραστηριότητες, δραστηριότητες.
Εκεί εγώ, δεν άφηνα τίποτα.
Πέρασαν δέκα χρόνια από εκείνο το περιστατικό, στις καθιερωμένες πια εξετάσεις άλλο, καινούργιο μου χτύπησε την πόρτα.
Μπήκα σε μεγάλο Νοσοκομείο, έκανα μια σοβαρή επέμβαση για μια μεγαλούτσικη κακιά σκιά.
Δύσκολα τα πράγματα αλλά… τίποτα κακό.
Μόνο πόνος, πόνος μεγάλος. Έκλαιγα τρεις μήνες στο κρεβάτι μου.
Έλεγα τότε ότι αν ήξερα τον πόνο που θα είχα, θ’ άφηνα τον εαυτό μου να φύγει και δεν θα έκανα επέμβαση. Λόγια δικά μου εγώ που λατρεύω τη ζωή. Τόσο μεγάλη ήταν η απελπισία μου.
Έκαναν τρία χρόνια να καταλαγιάσουν οι πόνοι και ήταν τόσο μεγάλο το κλάμα μου, που πιστεύω ότι το άκουσε ο θεός και μέσα από την πίστη μου το ΞΕΠΕΡΕΣΑ.
Όλο το διάστημα αυτό, για να μην σκέφτομαι, άρχισα μια νέα δραστηριότητα, τη ζωγραφική.
Έκανα 3 εκθέσεις, ξεκίνησα σιγά-σιγά και τις κοινωνικές δραστηριότητες μου.
Και μάλλον τον ξεγέλασα τον “Κακό”… αυτόν, που με ήθελε κοντά του, γιατί δυστυχώς πολλοί γνωστοί μου που είχαν το ίδιο πρόβλημα μ’ εμένα, τους κατάφερε και τους πήρε.
Ήμουν, είμαι και θα είμαι αισιόδοξη, χαμογελάω, κάνω αυτό που μου αρέσει, κάνω σχέδια για το μέλλον.
Δημιουργώ, προσπαθώ, αγωνίζομαι.
Πριν ένα χρόνο, πάλι τα ίδια. Αυτός ο “Κακός”, που με ήθελε… ξανάρθε με τρίτο διαφορετικό πρόβλημα.
Τι επιμονή κι αυτός!
Αλλά… η δική μου για ζωή, ήταν μεγαλύτερη.
Ξανά νοσοκομεία, επεμβάσεις, θεραπείες…
Και πάλι εγώ είμαι εδώ, ζωντανή, να χαμογελάω ακόμα πιο πολύ.
Δημιουργώ, προσπαθώ, αγωνίζομαι.
Ευχαριστώ το θεό για όσα μου έχει δώσει, γιατί μέσα από τις δοκιμασίες γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, καταλαβαίνω τον πόνο του άλλου.
Ο πόνος είναι πάντα πόνος… αλλά η ζωή είναι τόσο γλυκιά.
Όταν έκανα την μεγάλη επέμβαση είπα στο γιατρό, μην μου κόψετε τη θάλασσα και πραγματικά τα τρία χρόνια των πόνων μου, όταν έμπαινα μέσα στο νερό λυτρωνόμουν.
Ζω την κάθε μέρα μ’ ένταση, σα να είναι η τελευταία μου.
Είναι ότι καλύτερο για μένα, γιατί αύριο ποτέ δεν ξέρω τι θα συναντήσω.
Και προχωράω…
Έχω πάρει πολύ δύναμη μέσα από τις δυσκολίες μου και αισθάνομαι δυνατή.
Όλα είναι δοκιμασίες, που ο θεός μας στέλνει γιατί αντέχουμε.
Και δεν έχουμε καταλάβει πόσο αντέχουμε!!!
Κολυμπώ όσο περισσότερο μπορώ ,καταδύσεις, ψαροτούφεκο.
Η θάλασσα γιατρεύει ψυχή και σώμα.
Με τη ζωγραφική ξεχνάω, φεύγει το μυαλό από το πρόβλημα και γίνεται δημιουργία. Τρέχουν τα πινέλα στον καμβά, δημιουργούν εικόνες, τοπία… ότι αγαπώ.
Για μένα η θετική μου σκέψη είναι αυτό που μου δίνει δύναμη.
Η θετική μου σκέψη και η πίστη μου στο θεό.
Κλείνω το μάτι στον “Κακό”, βουτάω στη θάλασσα… πιάνω το πινέλο μου δημιουργώ, προχωράω, είμαι ευγνώμων, ευτυχισμένη… γιατί ΖΩ.
Άννα
