“Χαιρετώ όλους σας.
Αποφασιζω να συμμετέχω κ εγώ γράφοντας σας δύο λόγια για την περιπέτεια του παιδιού μου το 2016 με τον καρκίνο.
Δεν θα ήθελα να σταθώ στην αφήγηση των γεγονότων που ζήσαμε μέσα από αυτή την περιπέτεια υγείας του.Σήμερα,έξι χρόνια μετά,θα ήθελα να σταθώ περισσότερο στην ουσία της.
Αυτή η περιπέτεια ήρθε για να μας υπενθυμίσει το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης μας,που δεν μπορεί να είναι κανένα άλλο πιο σπουδαίο από αυτό της αλληλεγγύης.
Αν σήμερα λοιπόν θέλουμε να φωνάξουμε για κάτι δυνατά αυτό είναι πως σήμερα έχουμε την ευλογία να έχουμε το παιδί μας ζωντανό εξαιτίας όλων όσων έτρεξαν να δώσουν αίμα κ αιμοπετάλια για εκείνον όταν το χρειαζόταν.
Όπως αντίστοιχα συνέβη και με όλους όσους έσπευσαν να δώσουν δείγμα από το σάλιο τους σε μια μπατονέτα προκειμένου να γίνουν δότες μυελού των οστών σε περίπτωση που κάποιο παιδί χρειαστεί μεταμόσχευση.
Για εμάς αυτό είχε και θα έχει την μεγαλύτερη αξία αν κάποιος επιθυμεί να βοηθήσει έναν συνάνθρωπό του που κινδυνεύει έως ότου βρεθούν τα φάρμακα που θα θεραπεύουν τον καρκίνο.
Είμαι η υπερήφανη μαμά του Παναγιώτη ,15 ετών σήμερα, που χάρη στην βοήθεια Του Θεού και των συνανθρώπων μας τον έχουμε ακόμη σήμερα μαζί μας.
Από : Eleni Karakosta
Το είδαμε στο:Εθελοντές Δότες Μυελου των Οστών Σητείας#η_δικη_σου_φωνη
