Ο Rasul Gamzatovich Gamzatov το 1965 ταξιδεύει από την Μόσχα στην Χιροσίμα και ανάμεσα στα άλλα επισκέπτεται το Πάρκο Ειρήνης της πόλης. Εκεί του κάνει εντύπωση ένα μνημείο που δείχνει ένα κορίτσι να κρατάει ψηλά στα χέρια της ένα πουλί.
Από Σοφία Κωστάρα
Μαθαίνει λοιπόν ποιο είναι αυτό το κορίτσι. Ήταν η Σαντάκο Σασάκι, το κορίτσι σύμβολο της Ιαπωνίας που όταν οι βόμβες έπεσαν στην Χιροσίμα ήταν μόλις 2 ετών. Στα 12 της χρόνια οι συνέπειες της ραδιενέργειας την χτυπούν αλύπητα με πρώτη διάγνωση την λευχαιμία. Σαν σήμερα, 25 Οκτωβρίου 1955 πέθανε…
Ο μύθος
Σύμφωνα με έναν ιαπωνικό μύθο, όποιος διπλώσει 1000 γερανούς οριγκάμι, θα του πραγματοποιηθεί μια ευχή. Η Σαντάκο άρχισε να φτιάχνει χάρτινους γερανούς. Πρόλαβε να φτιάξει 644 γερανούς πριν ο καρκίνος την αποδυναμώσει εντελώς. Οι φίλοι της έφτιαξαν τους υπόλοιπους.
Δεν θα μάθουμε ποτέ ποια ήταν η ευχή της μικρής Σαντάκο αλλά από το 1958 που Ιάπωνες πολίτες μάζεψαν χρήματα για να στηθεί το μνημείο κάθε χρόνο παιδιά στέλνουν χάρτινους γερανούς στην βάση του αγάλματος, που γράφει πάνω: “Αυτή είναι η φωνή μας, αυτή είναι η προσευχή μας ειρήνη στον κόσμο”.https://c94e12f6e21cb516b2f64b47dc55021a.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-38/html/container.html
Ο ποιητής έγραψε μετά από αυτή την ιστορία που τον συγκλόνισε στην μητρική του γλώσσα δηλαδή στα αβαρικά, τους στίχους του ποιήματος που μετέπειτα έγινε τραγούδι του οποίου οι στίχοι αποδόθηκαν σε πολλές γλώσσες.
Για την ιστορία ο Gamzatov έχασε δύο αδέλφια που πολέμησαν την απάνθρωπη λαίλαπα. Μια ανάλογη λαίλαπα είχε πάρει και την ζωή της Σαντάκο.
“Μου φαίνεται πολλές φορές ότι οι ιππείς
που δεν επέστρεψαν από τα αιματοβαμμένα εδάφη
δεν θάφτηκαν σε αδελφικούς τάφους
αλλά έγιναν λευκοί γερανοί…”
