Τα θλιβερά γεγονότα με την σπρωξιά στο θάνατο του Αντώνη Καρυώτη μου έφεραν στο μυαλό έναν άνθρωπο από τα παιδικά μου χρόνια στην Αίγινα.
Τον γνωστό σε όλους,που παραθερίζαμε στο νησί αλλά και στους κατοίκους του,τον Δημήτρη Κατσιμίγκο άκα τον Αούα.
Ένας καλοκάγαθος γίγαντας που δεν πείραζε κανένα και επειδή δεν μίλαγε παρά μόνο έβγαζε κραυγές του κόλλησε το παρατσούκλι ο Αούας.
Είμαι βέβαιη ότι πάρα πολλοί θα τον λησμόνησαν αυτές τις ημέρες..
Ο Αούας περπατούσε όλη μέρα πάνω κάτω το νησί γιατί αυτό τον ευχαριστούσε.Δεν φόραγε ποτέ παπούτσια γιατί αυτό τον ευχαριστούσε.Οι πατούσες του είχαν γίνει ένα σκληρό μαύρο δεύτερο δέρμα σαν σόλα θυμάμαι.
Το αστείο που κυκλοφορούσε ήταν ότι άμα πατούσε ο Αούας καρφί έτσι ξυπόλητος μάλλον θα λύγιζε το καρφί παρά θα μάτωνε ο ίδιος.
Φόραγε πάντα τα ίδια ρούχα,ένα φαρδύ παντελόνι και ένα φαρδύ πουκάμισο και το χειμώνα ένα μπλε πουλόβερ ή ένα γκρι σακάκι όπως της φωτογραφίας.
Όλη μέρα τριγυρνούσε χαρούμενος έξω στους δρόμους και το βράδυ επέστρεφε σπίτι του.
Όλοι ξέραμε που έμενε στην κατηφόρα δεξιά απέναντι από το φούρνο της Φάμπρικας.
Από μαρτυρίες γνωστών των συγγενικών του προσώπων λέγεται ότι κοιμόταν σε πεντακάθαρα άσπρα σεντόνια και το κρεβάτι του είχε από πάνω μια κουνουπιέρα.
Ήταν κληρονόμος τεράστιας ακίνητης περιουσίας στην Αίγινα.
Δεν πείραζε ποτέ κανέναν μας αν και εκείνος ήταν συχνά αποδέκτης κοροϊδίας για τις κραυγές που έβγαζε.
Πέρασαν τα χρόνια μεγάλωσα και κάποια στιγμή που ρώτησα τι έγινε με τον Αούα μου είπαν πέθανε.
Πως και πότε είναι θολό.
Έχουν ακουστεί πολλά αλλά δεν γνωρίζω την αλήθεια.
Όταν πήγαινα τον Γιάννη στα διάφορα μαθήματα πρώιμης παρέμβασης 5 φορές την εβδομάδα,για μια δεκαετία τουλάχιστον,είχα φέρει στο μυαλό μου τον Αούα..τι θα είχε καταφέρει άραγε αυτό το αγόρι αν είχε τη σωστή εκπαιδευτική βοήθεια;
Θα μίλαγε παραπάνω από το «οοοποκταααααα» το αγαπημένο του που φώναζε;;;Το συνόδευε δε πάντα και με τη χειρονομία της ανοιχτής παλάμης!
Σίγουρα θα είχε κατακτήσει πολλά περισσότερα γιατί είχε εξαιρετική αλληλεπίδραση.
Με βαθιά θλίψη και απογοήτευση μετά από 40 και βάλε χρόνια από τα παιδικά μου χρόνια του «Αούα» του άκακου Δημήτρη της Αίγινας,συνειδητοποίησα ότι δεν έχει αλλάξει η Ελληνική κοινωνία.
Περιθωριοποιεί το διαφορετικό,το χλευάζει και επιθυμεί να το εξαφανίσει.
Φωτογραφία του Δημήτρη Κατσιμίγκου από το άλμπουμ f/b Αίγινα-Παλιές Φωτογραφίες
Δείτε λιγότερα
Η ανάρτηση στο διαδίκτυο :
