Με μαύρα περιβραχιόνια και άλλα πένθιμα σύμβολα συμμετείχαν πολλοί μαθητές στις παρελάσεις της περιφέρειας για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι δεν ξεχνάνε την τραγωδία στα Τέμπη και ότι θέλουν να τιμήσουν τους ανθρώπους που χάθηκαν.
Οι μαθητές στη Λάρισα φόρεσαν κονκάρδες που έγραφαν «στον δρόμο του αγώνα κερδίζει η ζωή 28/2/ 2023 ήταν έγκλημα» και μαύρα περιβραχιόνια» αλλά και μαύρα περιβραχιόνια στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, τιμώντας έτσι τους νεκρούς της τραγωδίας στα Τέμπη.
«Είναι μία μέρα που θα πρέπει να τιμήσουμε και τα θύματα των Τεμπών, τραγικό αίσθημα για όλους μας, είμαστε στεναχωρημένοι όλοι πάρα πολύ», δήλωσαν οι μαθητές και μεταδίδει η ΕΡΤ, μετά το πέρας της παρέλασης.
Άλλωστε, με τα μαύρα περιβραχιόνια, οι μαθητές της Λάρισας τίμησαν και την 20χρονη φοιτήτρια Ιατρικής της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων, Κλαούντια Λάτα, που έχασε τη ζωή της στο δυστύχημα στα Τέμπη.
«Η Κλαούντια που πέθανε, ήταν στο σχολείο μας δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο και λυπόμαστε πάρα πολύ για το συμβάν», τόνισαν οι μαθητές, σύμφωνα με την ΕΡΤ.
Μαύρα μπαλόνια και περιβραχιόνια και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας
Μαύρα μπαλόνια κρατούσαν οι μαθητές στη Θεσσαλονίκη αλλά και τα μέλη φοιτητικών συλλόγων ενώ αυτοί της Σάμου έκαναν παρέλαση φορώντας μαύρα περιβραχιόνια, ως ένας ελάχιστος φόρος τιμής για τους νεκρούς στα Τέμπη.
Το 1ο Εσπερινό Επαγγελματικό Λύκειο της Μυτιλήνης συμμετείχε στην παρέλαση με πένθιμη κορδέλα στο πέτο, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες από το stonisi.gr.
Στο Ηράκλειο της Κρήτης οι μαθητές πολλών Γυμνασίων και Λυκείων έκαναν παρέλαση φορώντας μαύρη κορδέλα στο πέτο και μαύρα περιβραχιόνια, δηλώνοντας ηχηρά το πένθος και την θλίψη που αισθάνονται για τα Τέμπη, όπως αναφέρει το cretapost.gr.
Συγκινητική παρέλαση για την 25η Μαρτίου στη Γαύδο. Παρέλασαν κρατώντας τη γαλανόλευκη τα δύο παιδάκια του νησιού.
Στην εσχατιά της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, τη Γαύδο τα δύο παιδάκια του νησιού, κατάφεραν, παρά τη μικρή ηλικία τους, να σηκώσουν ψηλά το εθνικό φρόνημα.
Η παρέλαση για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου έχει έναν πρόσθετο συμβολισμό στη Γαύδο, το ακρότατο άκρο της ελληνικής επικράτειας.
Στο βίντεο του flashnews.gr, τα δύο μικρά παιδιά, παρέλασαν κρατώντας τη γαλανόλευκη, τιμώντας την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας.
Οι μικροί σημαιοφόροι κατέθεσαν και στεφάνι στο μνημείο.
Aπό τον εθνικό ξεσηκωμό του 1821 δεν απουσίαζε η ενθουσιώδης και ηρωική συμμετοχή των γυναικών.
Αγωνίστριες από κάθε κοινωνική τάξη και τόπο έσπευσαν να συμβάλουν στην εξέγερση, αψηφώντας τον πανίσχυρο οθωμανικό στρατό. Για πολύ μεγάλο διάστημα ωστόσο, η παρουσία των γυναικών στον Αγώνα δεν είχε εκτιμηθεί επαρκώς.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα mixanitouxronou.gr, ο γυναικείος πληθυσμός της Ελλάδας διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο όχι μόνο κατά τον ξεσηκωμό, αλλά και σε όλη την προηγούμενη περίοδο. Γαλουχημένες στη σκληρή εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας, αγωνίστηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη, όταν έφθασε η ώρα της Επανάστασης. Οι Σουλιώτισσες ήταν εκείνες που έλυσαν με τα ξίφη τους το ζήτημα της… ισότητας των δύο φύλων, αψηφώντας τις παραινέσεις των ανδρών τους να κρυφθούν στα δάση και τις σπηλιές. Πράγματι, όπως μας θυμίζει και η δημοτική μας παράδοση, ο ηρωισμός τους είναι μνημειώδης: «Οι Σουλιώτισσες δε ζούνε μες στη μαύρη τη σκλαβιά».
Ο χορός του Ζαλόγγου, τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1803, αποτέλεσε ένα γεγονός που συγκλόνισε την Ευρώπη. Αναφέρει χαρακτηριστικά η πένα της εποχής: «Στο Σούλι, η γυνή δεν εκλείετο εις γυναικωνίτην, αλλ’ ούτε εθεωρείτο ασθενεστέρα του ανδρός ύπαρξις. Ήτο η σύντροφος, η συνεργάτις, η σύμμαχος του ήρωος ανδρός. Ο της ελευθερίας τον θρόνον εις τα απρόσιτα όρη της πατρίδος του υψώσας Σουλιώτης, έδωκε μόνος το όπλον εις την χείρα της συζύγου και της θυγατρός του και την έταξεν ως άγγελον φύλακα προ του θρόνου αυτής».
«H Τζαβέλενα»
Πολλά ήταν και τα παραδείγματα γυναικών που έμειναν στην ιστορία με το όνομα τους. Η Μόσχω Τζαβέλα, σύζυγος του Λάμπρου, αντιστάθηκε γενναία, όταν ο Αλή πασάς έστειλε ισχυρό απόσπασμα για να καταλάβει το Σούλι. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της μάχης, τα όπλα των ανδρών περιήλθαν σε αχρηστία λόγω υψηλής θερμοκρασίας, με αποτέλεσμα οι δύο πλευρές να κηρύξουν προσωρινή ανακωχή.
Η Τζαβέλα, η οποία μέχρι τότε κρατούσε απόσταση από το σημείο της μάχης, παρατηρώντας τη διακοπή των πυροβολισμών, υπέθεσε πως οι Οθωμανοί σκότωσαν τους Σουλιώτες. Τότε, επικεφαλής 400 γυναικών, επιτέθηκε στους Τουρκαλβανούς του Αλή, αναγκάζοντάς τους να υποχωρήσουν, αφού οι άνδρες μπροστά στο γυναικείο γιουρούσι, ακολούθησαν και ο εχθρός αιφνιδιασμένος απωθήθηκε. Το μέγα επίτευγμά της γέμισε δέος τους Οθωμανούς, ενώ ενέπνευσε τη λαϊκή παράδοση.
Ωστόσο, οι Σουλιώτισσες δεν ήταν οι μόνες που αντιστάθηκαν στον οθωμανικό ζυγό. Ξακουστή είναι η στάση των γυναικών του Μεσολογγίου, οι οποίες, κατά τη μεγάλη Έξοδο, πολεμούσαν κρατώντας με το ένα χέρι το σπαθί και με το άλλο το μωρό τους, ενώ μετά τη φοβερή σφαγή των κατοίκων της Χίου, το 1822, οι αιχμάλωτες γυναίκες δεν δέχονταν τροφή, ώστε πεθαίνοντας από την πείνα, να μην εξευτελιστούν στα σκλαβοπάζαρα.
Μόνο ενδεικτικές είναι αυτές οι αναφορές για τον ηρωισμό της Ελληνίδας του ‘21, τον οποίο συναντούμε σε όλες τις εστίες της Επανάστασης.
Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και Μαντώ Μαυρογένους
Δύο κορυφαία σύμβολα της γυναικείας μαχητικότητας με αναμφίβολο κύρος είναι οι γυναίκες σύμβολα: Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (1776-1825) και Μαντώ Μαυρογένους (1796-1840). Η πρώτη, ρίχτηκε στον Αγώνα προσφέροντας τεράστιο μέρος της περιουσίας της και διαθέτοντας τα πλοία της, πέρα από γιους, ανίψια και άτομα που ήταν στην δούλεψη της. Όλα για τον αγώνα, ενώ η δεύτερη έκανε γνωστούς τους σκοπούς της Επανάστασης, απευθυνόμενη σε κυρίες της αστικής και μεσοαστικής ευρωπαϊκής κοινωνίας, κυρίως Αγγλίδες και Γαλλίδες φιλέλληνες.
Η γοητευτική Μαυρογένους, που ηγήθηκε σε σημαντικές εκστρατείες, όπως αυτές των Καρύστου, Πηλίου, Φθιώτιδας και Βοιωτίας και της Μυκόνου, πέθανε σε καθεστώς περιφρόνησης και ένδειας, αφού διέθεσε ολόκληρη τη σημαντική περιουσία της για την Επανάσταση. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, μετά την περιπέτεια με τον Υψηλάντη και τις δολοπλοκίες του «Γκουβέρνου» και δεν απέκτησε δική της οικογένεια. Μάλιστα, όταν ένας δημόσιος υπάλληλος τη ρώτησε ‘τι προσέφερε στον αγώνα», για αν δεχθεί το αίτημά της για σύνταξη, εκείνη απογοητευμένη είπε: »τίποτα». Η γυναίκα αυτή, που ο Καποδίστριας ονόμασε επίτιμο αντιστράτηγο, κατά τη διήγηση του φιλέλληνα Περιβιάνο Τζεκίνι, «…περιέπεσεν εις εσχάτην πενίαν, σκληρώς λησμονηθείσα και εγκαταλειφθείσα υπό πάντων».
Η Μανιάτισσα αγωνίστρια Σταυριάνα Σάββαινα
Είχε πάρει μέρος σε πλήθος σημαντικών μαχών, αιτούμενη κοινωνική πρόνοια από τον Καποδίστρια, αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Το στάδιον της πολεμικής δόξας είναι βέβαια διά τους άνδρας, όταν όμως είναι λόγος περί σωτηρίας της πατρίδος, όταν όλη σχεδόν η φύσις συντρέχει προς υπεράσπισίν της, αι γυναίκες της Ελλάδος έδειξαν πάντοτε ότι έχουν καρδίαν να κινδυνεύσουν συναγωνιζόμεναι ως οι άνδρες, ημπορούν να ωφελήσουν μεγάλως εις τας πλέον δεινάς περιστάσεις».
Η «Εφημερίς των Κυριών» γράφει γι’ αυτήν: «Η Σταυριάνα ήτο τεσσαρακοντούτις, μελαχρινή, ευειδής, με ύφος αρρενωπόν, με φωνή βροντώδη, με παράστημα στρατιώτου. Ετέθη υπό τας διαταγάς του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη και πήγε στο Βαλτέτσι όπου επολιορκούντο οι Έλληνες. Η Σταυριάνα μόνη μεταξύ των ανδρών αψηφούσε τις σφαίρες και μετέφερε τις πυριτιδοβολές από προμαχώνος εις προμαχώνα. Οι περί τον Κολοκοτρώνη Μαυρομιχάλης και Πλαπούτας δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι γυναίκα είχε τόσο θάρρος».
Η Κωνσταντίνα Ζαχαριά, επίσης καταγόμενη από την Πελοπόννησο, για να εκδικηθεί τον θάνατο του κλέφτη πατέρα της από τους Τούρκους παίρνει τα όπλα, υψώνει επαναστατική σημαία στο σπίτι της και επικεφαλής δύναμης 500 ανδρών αναγκάζει τους Τούρκους να κλειστούν στο κάστρο του Μυστρά, ρίχνει την ημισέληνο από το τέμενος και σκοτώνει τον βοεβόδα της περιοχής αφού πρώτα πυρπολεί το σπίτι του.
Οι Σουλιώτισσες
Η μνημειώδης συνεισφορά των Σουλιωτισσών στον Αγώνα είναι καταγεγραμμένη σε πλήθος δημοτικών τραγουδιών. Από αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει η ξακουστή αγωνίστρια, Ελένη Μπότσαρη, κόρη του Κίτσου και αδερφή του Νότη, η οποία μετά τη μάχη του Σέλτσου, έπεσε και πνίγηκε στον Αχελώο για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Η ηρωική πράξη της 19χρονης Σουλιώτισσας τραγουδήθηκε από όλους τους Έλληνες. Κατά μία εκδοχή οι διώκτες της νεαρής ήταν τρεις, κατά μία άλλη επτά.
Όποια κι αν είναι η αλήθεια, αρκετά χρόνια μετά, απηχεί τις σκέψεις πολλών Ελλήνων της εποχής: «Μία γυνή, μία κόρη κατά επτά. Μία γυνή φέρουσα προ του θανάτου υψηλά το μέτωπον και ωσεί λάβαρον της θρησκείας και του πατριωτισμού της το μέγα όνομα, το οποίον οι αδελφοί της απηθανάτισαν: Εγώ είμ’ η Λέν’ του Μπότσαρη, η αδελφή του Νότη. Τι δεν περιλαμβάνουν, τι δεν λέγουν αι λέξεις αυταί. Δεν ηξεύρω, εάν των μεγάλων και κραταιοτάτων του κόσμου κατακτητών κόραι και σύζυγοι, ηδύναντο να αναμετρηθούν προς την αγρίαν εκείνην παρθένον του Σουλίου, την γνωρίζουσαν τόσον να τιμά το όνομα, το οποίον η ανδρεία και ο πατριωτισμός κατέστησαν μέγα. Είμαι η Λέν’ του Μπότσαρη δηλαδή η κόρη της τιμής, του παλληκαρισμού, της ξακουσμένης ανδρείας. Η κόρη γενεάς, η οποία ουδέποτε έσκυψε το μέτωπον προ τυράννων, η οποία αψηφεί τας μυριάδας των εχθρών, η οποία ουδένα άλλον ανεγνώρισεν αρχηγόν εις ουδενός άλλου τα διατάγματα υπήκουσε ή εις αυτού του Θεού».
Εξίσου σημαντικές μορφές του Σουλίου ήταν οι Χάιδω Γιαννάκη Σέχου, η Δέσπω Μπότση και η Χρυσούλα Μπότσαρη. Από τις σκόρπιες πληροφορίες που έχουμε για τις γυναίκες του Σουλίου, κάποιες αφορούν την καθημερινότητά τους ή ακόμα και τα πρότυπα ομορφιάς της εποχής. Ο Σουλιώτης αγωνιστής Σ. Τζίπης, στα απομνημονεύματά του διηγείται: «Είχα, ως σου είπα, φίλο πολύ αγαπημένο, τον ξάδελφό μου, Νικολό Κωστάκη και τη γυναίκα του την έλεγαν Χρύσω! Πλάσμα. Ψηλή, γιομάτη, καλά καμωμένη. Το προβάτημά της ήταν ωσάν της πέρδικας. Ήτον άσπρη, ωσάν το γάλα. Τα μάγουλά της κόκκινα ωσάν τα ρόδα… Τα μάτια της μαύρα, μεγάλα, ήταν τόσο ωραία, τόσο ζωηρά, ώστε ελάβωνε την καρδιά του ανθρώπου. Είχε μαλλιά ξανθά, ωσάν το χρυσάφι, φωνή γλυκιά και όμορφη, ωσάν του αηδονιού. Καλύτερη γυναίκα από κείνη πουθενά δεν είδα».
Λιγότερο ίσως ξακουστή αλλά εξίσου αξιόλογη, είναι μια άλλη θαλασσομάχος ηρωίδα, η Δόμνα Βισβίζη από τη Θράκη. Πιστεύοντας βαθιά στη Μεγάλη Ιδέα της Φιλικής Εταιρείας στην οποία και μυήθηκε και παρ’ ότι μητέρα, τεσσάρων παιδιών, η Δόμνα έγινε καπετάνισσα και πολέμησε, πέφτοντας ηρωικά.
Η ηρωική καπετάνισσα Χαρίκλεια Δασκάλακη
Από την απαρίθμηση των θαραλλέων γυναικών μας, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι Κρητικές, που συνέβαλαν ποικιλοτρόπως στην ενίσχυση του αγώνα, τόσο παράγοντας και υποστηρίζοντας τους Κρητικούς αγωνιστές όσο και μέσα στην ψυχή της μάχης. Μία από αυτές, η ηρωική καπετάνισσα Χαρίκλεια Δασκάλακη ανδραγάθησε στο Αρκάδι, ενώ έχασε τα τρία παιδιά της ηρωικά μαχόμενα, στους αγώνες της Κρήτης, το 1866.
Και στη Μακεδονία όμως, οι γυναίκες δεν δείλιαζαν. Η Νάουσα, η Δοβρά, ο Όλυμπος, η Χαλκιδική, υπήρξαν μερικά μόνο από τα κέντρα της Επανάστασης. Η Καρατάσαινα, η Ζαφειράκαινα και άλλες που η ιστορία δεν κράτησε με τα ονόματα τους στη μνήμη της, έπεσαν, μαχόμενες για την ελευθερία ολόκληρης της χώρας. Η γυναίκα του Καρατάσου, αγωνιστή τη Ημαθίας, οπλαρχηγού και μέλους της Φιλικής εταιρίας, αποκαλούμενη σύμφωνα με πηγές, ως «ή ήρωΐς Καρατάσαινα» η ίδια καταγόμενη από τη Βέροια, υπεβλήθη σε βασανιστήρια ιδιαίτερης βαρβαρότητας από τους Τούρκους και απεβίωσε θυσιαζόμενη μαζί με τις δύο κόρες της, καθώς δεν δέχτηκε να εξισλαμιστεί.
Η Ζαφειράκαινα, σύζυγος του οπλαρχηγού της Νάουσας Ζαφειράκη, σφαγιάστηκε για την επαναστατική της δράση, μαζί με πολλές άλλες γυναίκες, μένοντας στην ιστορία και την τοπική παράδοση, ως σύμβολα και ηρωίδες που υμνήθηκαν από το δημοτικό τραγούδι «Μακρυνίτσα»:
«Τρία πουλάκια, αμάν αμάν, καθόντανε,
τρία πουλάκια, αμάν αμάν, καθόντανε,
στης Νάουσας το κάστρο,
Μακρυνίτσα μου
καημό που ‘χει η καρδίτσα μου.
Το ‘να κοιτάει κι αμάν αμάν τα Βοδινά,
το ‘να κοιτάει κι αμάν αμάν τα
Βοδενά και τ’ άλλο Σαλονίκη,
Μακρυνίτσα μου
καημό που ‘χει η καρδίτσα μου.
Το τρίτο το κι αμάν αμάν μικρότερο,
το τρίτο το κι αμάν αμάν μικρότερο,
μοιρολογεί και λέγει,
Μακρυνίτσα μου
καημό που ‘χει η καρδίτσα μου.
Μας πάτησαν κι αμάν αμάν τη Νάουσα,
μας πάτησαν κι αμάν αμάν τη Νάουσα,
την πολυξακουσμένη,
Μακρυνίτσα μου
καημό που ‘χει η καρδίτσα μου»
Η αριστοκράτισσα, Ελισάβετ Υψηλάντη
H Ελισάβετ Υψηλάντη, Ελληνίδα αριστοκράτισσα, καταγόμενη από την Βόρεια Ήπειρο και τη Μολδαβία, η μητέρα των Υψηλάντηδων, που αποκαλούνταν και «Πρωτομάνα των Φιλικών» έρχεται πρώτη να χρηματοδοτήσει τον αγώνα που προετοιμάζεται. Στις 16/2/1821 στο αρχοντικό της συγκεντρώνονται οι Φιλικοί για να αποφασίσουν την στιγμή της εξεγέρσεως.
Η ηθική και υλική συμβολή της Υψηλάνταινας είναι τόση, που ο Αλέξανδρος (Υψηλάντης) συγκινημένος λέει στους άλλους εταίρους: «-Γράψτε στο τέλος της διακήρυξης «φιλώ το χέρι της μητρός μου». Καμία Επανάσταση δεν θα ήταν ίδια χωρίς τις γυναίκες. Το ίδιο και η Ελληνική του ΄21, στην οποία οι γυναίκες -επώνυμες και ανώνυμες- διαδραμάτισαν κομβικό ρόλο. Γυναίκες, όπως η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους… και πολλές πολλές άλλες ακόμη, που μόνο μια λέξη τους ταιριάζει «ΑΘΑΝΑΤΕΣ».
Την 25η Μαρτίου του 1821, οι Έλληνες επαναστάτησαν ενάντια στην τουρκική σκλαβιά που κρατούσε την Ελλάδα δέσμια για 400 χρόνια. Οι γυναίκες, παρά τους αυστηρούς κοινωνικούς περιορισμούς της εποχής, άφησαν το δικό τους «αποτύπωμα» στην Ελληνική επανάσταση. Κάποιες έδωσαν όλη τους την περιουσία για τον αγώνα και πέθαναν πάμφτωχες, άλλες πήραν τα όπλα και στάθηκαν γενναία στο πλευρό των ανδρών, ηγούμενες ακόμα και στρατευμάτων, ενώ άλλες βοήθησαν στην τροφοδοσία τους και έδωσαν τη ζωή τους για τη διάσωση των παιδιών τους και τη στήριξη των σπιτιών τους κατά την απουσία των ανδρών. Με απόλυτο σεβασμό στον ρόλο της γυναίκας στην παλαιότερη και νεότερη ιστορία αλλά και στη σύγχρονη κοινωνία σας παρουσιάσουμε κάποιες από αυτές τις γυναίκες ανώνυμες και επώνυμες, ώστε η τεράστια δύναμη της ψυχής τους να αποτελέσει για εμάς πηγή έμπνευσης και στήριξης στην δύσκολη εποχή που διανύουμε.
Στην φωτογραφία απεικονίζεται η Αικατερίνη Μπότσαρη, κόρη του οπλαρχηγού και ήρωα Μάρκου Μπότσαρη. Η Αικατερίνη αιχμαλωτίστηκε μαζί με άλλες γυναίκες στην αρχή της επανάστασης και έζησε ως αιχμάλωτη σε διάφορους τόπους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Χρόνια αργότερα κατάφερε να επιστρέψει στην οικογένεια της μετά από ανταλλαγή αιχμαλώτων στο Νεοσύστατο Ελληνικό κράτος. Η Αικατερίνη ήταν γνωστή για τη δύναμη, το θάρρος και την υπομονή της αλλά και για την απαράμιλλη ομορφιά της.
——————————————————————– The role of women at the Greek revolution of 1821
This week we are celebrating in 25th of March the Greek Indipendence day. This day marks the beginning of the Greek Revolution against Ottoman rule in 1821. The Greeks revolted against the Turkish slavery that held Greece enslaved for 400 years. The women, despite the severe social restrictions, played a significant role in the Revolution of 1821. Some gave all their property for the fight and died poor, others took up arms and stood bravely on the men’s side, leading troops, others helped at the provision and at the same time were fighting to death trying to rescue their children and their homes fromTurks. As we respect and are inspired by the women’s role in the older and newer history and modern society we present some of these women so that the enormous power of their souls will be a source of inspiration and strength we need at these difficult times we are going through. The photo portrays Ekaterini Botsari,daughter of the general of the army and hero Markos Botsaris. She was abducted along with other women at the beginning of the revolution and prisoned. She returned to her family after the prisoners’ exchange at the newly formed Greek state. She was known for her strength, courage and patience and her remarkable beauty.
The bracelet on the photo is inspired by the embelishment on her jacket named “zipouni”
Σήμερα, 25 Μαρτίου, η εκκλησία μας γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, το χαρμόσυνο μήνυμα της θείας ενσάρκωσης, που με τόσο σαφή τρόπο μας το παρουσιάζει ο ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιο του (κεφ. Α’ στίχ. 26-38). Σήμερα ανήγγειλε ο αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία ότι θα γεννήσει τον Σωτήρα.
Την ήμερα αυτή, ο θεόσταλτος αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται στην Παρθένο Μαρία, στη Ναζαρέτ και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό.
Και Όταν η Παρθένος αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, ο αρχάγγελος της απάντησε ότι «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει» Τότε η σεμνή κόρη, η Παρθένος Μαρία, του απάντησε ταπεινά.
«Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου». και καθώς ο Γαβριήλ εξαφανίστηκε από μπροστά της, συντελέστηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητας. με τρόπο υπερφυσικό, η Παρθένος συνέλαβε στην άχραντη κοιλιά της, τον Υιό και Λόγο του Θεού.
Εκείνον πού με την εκούσια θυσία του επάνω στο Σταυρό, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο και την καταστροφή στην οποία είχε οδηγηθεί μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο και την εμφάνιση της αμαρτίας στον κόσμο.
Αξίζει, όμως, να δούμε πως οι εμπνευσμένοι υμνωδοί της Εκκλησίας μας έψαλαν το κοσμοσωτήριο άγγελμα: «Σήμερον χαράς Ευαγγέλια παρθενική πανήγυρις τα κάτω τοις άνω συνάπτεται• ο Αδάμ καινουργείται η Εύα της πρώτης λύπης ελευθερούται και η σκηνή της καθ’ ημάς ουσίας τη θεώσει του προσληφθέντος φυράματος ναός Θεού κεχρημάτικεν.
Ω μυστήριον! ο τρόπος της κενώσεως άγνωστος, ο τρόπος της συλλήψεως άφραστος. Άγγελος λειτουργεί τω θαύματι παρθενική γαστήρ τον Υίόν υποδέχεται, Πνεύμα άγιον καταπέμπεται Πατήρ άνωθεν ευδοκεί, και το συνάλλαγμα κατά κοινήν πραγματεύεται βούλησιν εν ω και δι’ ου σωθέντες, συνωδά τω Γαβριήλ, προς την Παρθένον βοήοωμεν χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, εξ ης ή σωτηρία, Χριστός ο Θεός ημών, την καθ’ ημάς προσλαβόμενος φύσιν προς εαυτόν έπανήγαγεν».
Οι αρχές της εορτής του Ευαγγελισμού δεν είναι επακριβώς γνωστές. Το γεγονός ότι η Αγία Ελένη έκτισε στη Ναζαρέτ βασιλική, στην οποία περιλαμβανόταν κατά παράδοση ο οίκος της Θεοτόκου, όπου αυτή δέχθηκε τον Ευαγγελισμό, επέδρασε ίσως στη σύσταση τοπικής εορτής.
Οι πρώτες μαρτυρίες περί αυτής ευρίσκονται στον Άγιο Πρόκλο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, το 430 μ.Χ. και στο Πασχάλιον Χρονικόν (624 μ.Χ.), όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα στις 25 Μαρτίου από τους θεοφόρους δασκάλους. Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη του Ευαγγελισμού ετελείτο από τους Βυζαντινούς στο ναό των Χαλκοπρατείων, όπου παρίσταντο και οι αυτοκράτορες.
Το επεισόδιο με πυροβολισμούς έγινε αργά το βράδυ της Παρασκευής στη Βούλα. Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ, λίγο μετά τις 11 το βράδυ στην οδό Κολοκοτρώνη, ένα αυτοκίνητο με δύο άτομα πλησίασε δύο 16χρονους και ο οδηγός του αυτοκινήτου κατέβηκε από αυτό.
Μόλις τον είδαν οι δύο ανήλικοι ξεκίνησαν να τρέχουν. Τότε ένα από τα άτομα που ήταν στο αυτοκίνητο πυροβόλησε με όπλο και πέτυχε έναν 16χρονο, ο οποίος μεταφέρθηκε στο Ασκληπιείο Βούλας με διαμπερές τραύμα στο πόδι.
Οι αστυνομικοί περισυνέλλεξαν από το σημείο της επίθεσης έναν κάλυκα.
Την προανάκριση για την υπόθεση έχει αναλάβει η Ασφάλεια Αττικής, ενώ γίνονται έρευνες για τον εντοπισμό και τη σύλληψη των δραστών.
Σήμερα συμπληρώνονται 202 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση.
Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες του 1821 έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα, θυσιάστηκαν για την Ελευθερία τη δική μας.
Η εικονιζόμενη είναι η Δόμνα Βισβίζη, καπετάνισσα και αγωνίστρια της Επανάστασης από τη Θράκη, που μαζί με την οικογένειά της προσέφεραν τα μέγιστα στον αγώνα για την Ελευθερία.
Ο Άγγελος Κουβαράς, ο μοναδικός μαθητής στο σχολείο των Αρκιών θα παρελάσει την 25η Μαρτίου, έχοντας στο πλευρό του μία τάξης ενός δημοτικού σχολείου από την Αθήνα και συγκεκριμένα από τη Βούλα.
Όπως μετέδωσε ο τηλεοπτικός σταθμός OPEN, 13 μαθητές του 1ου Δημοτικού Σχολείου Βούλας θα ταξιδέψουν στους Αρκιούς για να συνοδέψουν τον μοναχικό μαθητή.
Ο μοναδικός μαθητής του νησιού δεν θα κάνει παρέλαση μόνος!
Το κατώφλι του γραφείου της ανακρίτριας Γρεβενών θα περάσει σήμερα (24.03.2023) το μεσημέρι ο 41χρονος πατέρας που κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση της ανήλικης κόρης του.
Το νεαρό κορίτσι, μαθήτρια σήμερα της τρίτης Λυκείου στα Γερεβενά, με την συμπεριφορά της προξένησε το ενδιαφέρον της κοινωνικής λειτουργού και ψυχολόγου του σχολείου όπου μετά από συζητήσεις τους εκμυστηρεύτηκε τα περιστατικά της σεξουαλικής βίας από τον πατέρα της που ξεκίνησαν το 2018.
Ο 41χρονος, που έχει άλλα δύο παιδιά στην ηλικία των 18 και 5 ετών, και συνελήφθη μετά από ένταλμα που εξέδωσε ο Εισαγγελέας Γρεβενών με τις κατηγορίες «του βιασμού της γενετήσιας πράξης σε ανήλικο, και σωματικές βλάβες σε αδύναμο άτομο».
Έλαβε δύο φορές προθεσμία για να απολογηθεί ενώ μέχρι στιγμής αρνείται όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονται.
Συνελήφθη ο παππούς και του 14χρονου που τραυμάτισε με καραμπίνα τη 10χρονη αδερφή του στην Αμαλιάδα.
Τα παιδιά έπαιζαν στο σπίτι του παππού τους στην Αμαλιάδα, πήραν την καραμπίνα και έτσι έγινε το ατύχημα.
Ο παππούς συνελήφθη για πλημμελή φύλαξη των παιδιών. Το ilialive.gr αναφέρει πως το αγοράκι πήρε την καραμπίνα του παππού του, και «για παιχνίδι» πυροβόλησε προς το μέρος της αδερφής του.
Το γεγονός ότι ο 14χρονος δε μπορούσε να σηκώσει ψηλότερα την καραμπίνα, αποσόβησε τα χειρότερα και έτσι τα σκάγια από τον πυροβολισμό βρήκαν το κορίτσι στο πόδι.
Η 10χρονη μπήκε στο χειρουργείου για να υποβληθεί σε επέμβαση συντριπτικού κατάγματος μηριαίου οστού.
